HAMASEI-GARREN KAPITULUA

Pasionearen segida. — Jesus Judasez etsaien eskuetan emana

        112 Mila aldiz hil beharko zuen Jesusek, Olibetako baratzeko hagonian, ez balire bertzelakoak izan, bihotzean zituen amodiozko eta urrikalmenduzko xedeak.

        Nahi zuen guretzat, gehiago eta azken bururaino pairatu, eta horra zertako, bere Jainkozko bothereaz bizirik dagoen oraino. «Bizi zaite beraz, Jesus maitea, dio Bossuet handiak; bizi zaite, baduzu bertze tormentarik oraino jasaiteko! Zerbeit oraino begira zazu zure bizitik, zuri buruz heldu diren Juduentzat, eta hekien buruzagi, Judas traidorearentzat. Aski eman duzu ikustera bekatoreeri, gai izanen zela bekatua bera, zuri heriotzeko kolpearen emaiteko (Bossuet, 3e Sermon pour le Vendredi Saint.).

        Gorago jadanik erran dugu, Judasen, Eskribanuen eta Farisauen artean egina izan zen tratu infamoa. Bere Nausia saldu zuen Judasek, hogoi eta hamar diru peza xumeentzat. Hori zen, esklaboen prezio ttipiena. «Ah! arima beltzeko gizona, dio S. Agustinek, zer egiten duk? Jesu-Kristo Jainko dena, ahalkerik gabe saltzen duk diru poxi zikin batentzat! Bere bizia hiretzat emaitera zohak, eta baduk, hik, ausartzia, ez deus batentzat haren emaiteko» (D. August.).

        Atxiki zuen Judasek, Jesusen etsaieri eman zioten hitza. Huna nun, Jesus bere othoitzetik altxatzen zelarik, baratzearen bertze buruan agertzen den Apostolu traidorea. Ez zen bakarrik. Jesusen heriotzea bilhatzen zutenek eman ziozkaten lagunak. Berekin bazuen gizon multzo bat, batzuek ezpatak, bertzek makilak eskuetan. Erran zioten: Nor eta ere besarkatuko baitut, hura da hartu behar duzuena (Quemcumque osculatus fuero, ipse est; tenete eum (S. Matth. XXVI, 48).). Hurbildu zen Jesusen ganat, besarkatu zuen, erraiten ziolarik: Agur Nausia. — Ene adixkidea, zion erran Jesusek, zertarat ethorri zare hunat? (Dixitque illi Jesus: amice ad quid venisti, (S. Matth. XXVI, 50).). O Judas, musu batez saltzen duzu gizonaren semea? (Juda, osculo Filium hominis tradis (S. Luc. XXII, 48).). Hitz ezti horiek ez zuten unkitu ahal izan Judasen bihotza: Gogortua eta itsumenduan eroria zen.

        113 Zer ikusgarria! Jesusek, azken oreneraino, amodioz eta urrikalmenduz bihotza bethea, eta Judasek, Jesusen amodioari eta gonbidu eztieri bihotza hesten! Jesus, barkatzera ekharria, eta Judas, bere bekatuan gogortua egoiten! O Judas, Judas! Zer bada pentsatzen duk? Zer duk gogoan? Ez duk bada gehiago hi baitan, ez bihotzik, ez sentimendurik, eta amodioaren seinalea bera duk hartzen, heriotzeko kolpearen emaiteko? (Pacis argumento, mortem immitis? (S. Aug. Serm. 15 de Tempore).). Eta Jesusen hitz eztieri deus ez duk ihardesteko?

        O bekatoreak! hel, hurbil zaizte; ikus zazue Jesus besarkatua Judasez, bildotx inozenta otsoaz, saindutasuna bekatuaz, amodioa herraz. Oi! zenbat Judas menturaz gutartean! Bainan ere, Judasen krima higuinaren aldean, ikus dezagun Jesusen Bihotza bethi barkatzera eta bekatorearen ongi hartzera ekharria. Zer nahi gisetakoak izan ditezen beraz gure flakezak, ez gaitu Jesusek, bere ganik urrunduko. Judasi barkatzera ekharria zenak, ez dauku barkagogorrarena eginen.

        Huna beraz Jesus gaxtagin bat bezala hartua. Jerusalemeko karriketan herrestatua, eta populua ez da haren alde emaiten. Zenbat ongi izan duen populu horrek haren ganik! Urrats bakotxean, erran behar bada, aurkitzen du Jesusek eri bat sendatu duena, penetan zen bat, hartaz kontsolatua; bainan nor da, hetarik, orai orhoitzen dena, nork ungi egin dion? Hek berak dire menturaz, gehienik laidoztatzen dutenak. Zenbeit egun zuen doidoia, phesta eta bozkario handirekin errezibitu zuela Jerusalemeko hiriak. Deus ez zen orduan sobera hari ohore emaiteko. Haren oinen petan berduratzen zituzten erramu adarrak eta ostuak, eta bertze ferde-gailuak. Oihuz eta kantuz errepikatzen zituzten, Dabiden Semearen eta Jainkoaz egorria zenaren laudorioak: Hosannah Filio David!... Benedictus qui venit in nomine Domini. Eta orai, ez dute nahi ezagutu, ukhatzen dute; jarraikitzen zaizko, bai, bainan haren heriotzea galdegiteko. Oi eskergabetasun beltza, eta zoin gogorki hasten den pasionea Jesusen Bihotz samurrarentzat!

        114 Jesus inozenta herrestatua da ahalge eta laido guzien erdian, juie batzuetarik bertze juietara. Bainan nihoren baitan, ez du justiziaren iduririk ere aurkitzen.

        Pilatus hargatik, Erromaren izenean Judean gobernadore zena, ez zen hain gizon tzarra. Entseiu zerbeit egin zuen Jesusen jalgitzeko etsaien aztaparretarik. Kostuma zen, Phazko phestetan, presondegietan kondenatuak zirenetarik bat libratzekoa. Populuak behar zuen zoin izanen zen hautatu. Bada, bazen orduan presondegietan gizon hiltzaile bat, heriotzerat kondenatua izan zena. Barrabas zuen bere izena. Ez zuen Pilatusek, hobenik aurkitzen Jesus baitan, eta gogor zitzaion kurutzeko heriotzerat haren kondenatzea, Jesusen etsaiek eta populuak galdegiten zuten bezala. Uste izan zuen bide bat gelditzen zitzaiola Jesusen salbatzeko. Itzultzen da beraz populuari buruz, eta galdegiten dio: Zoin nahi duzue libro egor dezadan, Barrabas edo Jesus, Kristo deitua dena? Eta oihuz dagozi guziak: Ez Jesus, bainan Barrabas! Ez du gehiago hekien errabiak neurririk, eta bethi aintzinat oihuz hari dire: Izan dadiela kurutzefikatua! Izan dadiela kurutzefikatua!

        Ez da gure xedetan sartzen, pasioneko gau doloragarri hartan, Jesusek jasaiteko izan zituen guzien xeheki erraitea. Herrak errotzen zuen jendetze batez burlatua, thuz estalia, sehi batez arpegian joa, azotatua, elhorriz koroatua, hirri-garriko errege bat bezala erabilia, eta azkenean esklaboen suplizio ahalkagarrirat, kurutzearen gainean hiltzera kondenatua.

        Oi nola den aphaldua, ez deus batentzat atxikia, lurreko har baten pareko egina! Zoin garrazki borratzen duen bekatuan aurkitzen den urgulu madarikatua!