LAUR-GARREN KAPITULUA

Jesu-Kristoren Inkarnazionea. — Anuntziazionea

        72 Lau mila urtheren ingurua iragan zen, gizona bekatuan eroriz geroztik. Badakigu Jainkoak Salbatzaile bat agindu zuela, eta Salbatzaile horren orhoitzapena ez zela sekulan ezeztatu Juduen sinhestetan, ez eta ere populu paganoen artean, nahiz hautan, ilhunbehe gehiagoekin.

        Jainkoak sugeari erran zion: Etsaigoak emanen tiat hire eta emaztearen artean, eta burua lehertuko dauk. Bada ethorria da agintza horren obratzeko orena.

        Nazareth deitzen zen herri ttipi batean bizi zen Birjina gazte bat, saindua eta garbia. Hirur urthe zituen doidoia, Jainkoari egin zionean, Jerusalemeko tenploan, bere Birjinitatearen botua. Esposatu zen geroago Josepe deitzen zen, eta Dabid Erregearen arrazako zur langile bati.

        Birjina haren izena zen Maria.

        Khartsuki othoitzean zagolarik egun batez, agertzen zaio Aingeru bat erraiten diona: «Agur, graziaz bethea, Jauna da zurekin; benedikatua zare emazte guzien artean. Hitz horiek entzutearekin, deboilatu zen Maria, eta galdez zagoen bere baitan, zer bada agur horrek erran nahi zukeien. Ez dezazun beldurrik izan, zion erran Aingeruak, aurkitu duzu grazia Jainkoaren begien aintzinean. Huna non kontzebituko duzun eta Seme bat izanen, Jesus deituko duzuna. Handia izanen da, eta deitua Jainko guziz handi denaren Semea; eta emanen dio Jainko Jaunak, Dabid bere aitaren tronua: Erreginatuko du Jakoben arrazaren gainean, eta haren erregekoak ez du akabantzarik izanen».

        Mariak erran zion Aingeruari: «Nola deiteke gauza hori, ez dudanaz geroztik gizonik ezagutzen? Ihardetsi zion Aingeruak: Izpiritu Saindua ethorriko da zure baitarat, eta Jainko guziz handiaren bertutea zure gainerat hedatuko da; horra zertako, zure ganik sorthuko den saindua, Jainkoaren Semea deitua izanen den... Erran zuen Mariak orduan: Huna Jainkoaren zerbitzaria; egina izan zaitala, zure hitzaren arabera. Eta Aingeruak utzi zuen». (Luc. Y. 26-38)

        Birjina Mariak azken hitz hori erran zuen memento berean, obratu zen Inkarnazioneko mixterio adoragarria; Mariaren errai garbietan, gorphutz bat eta arima bat hartu zituen, bethi danik zen Jainkoaren Semeak. Hastetik, Jesu-Kristo baitan, gorphutza eta arima elgarri juntatuak izan ziren, eta hekieri Jainkotasuna. Eta horrela, memento berean, Jesu-Kristo izan zen, JAINKO eta GIZON (Catech. C. Trid.).

        73 Mixteriozkoak dire hemen guziak. Ez dugu nahi behar izan konprenitu. Ixil gaitezen eta adora dezagun. Ezen, hemen, zenbat mixterio eder eta espantagarri! Trinitate Sainduko bi-garren presuna, Jainko gelditzen delarik, eternitate guzitik hala den bezala, gizon bilhakatzen da. Birjina Saindu eta garbi batek, Birjina gelditurik, bere erraietan kontzebitzen du, gizonik ezagutu gabe, Izpiritu Sainduaren mirakuilu espantagarri batez.

        Horiek dire gure adimenduaz, eta gure asmu guziez goragoko gauza batzuek. Erran dezagun Nizeeko konziliuarekin: «Jesu-Kristo jautsi da zeruetarik guretzat eta gu salbatzea gatik; hartu du gorphutz bat Birjina Mariaren sabelean, Izpiritu Sainduaren bertutez eta gizon egin da.» (Symb. Nic.) Erran dezagun ere Joanes Apostolu eta Ebanjelistarekin: «Berbo Dibinoa gizon egin da eta gutartean egin du bere egoitza: Et verbum caro factum est et habitavit in nobis».

        Nahiz Jainkoaren Semea, Trinitate Sainduko bi-garren presuna den bakarrik, gizon egin eta gure ganat jautsi dena, Trinitate Saindu guzia, hargatik, amodioaz, urrikalmenduaz eta gizonaren salbamenduaren nahiaz, agertzen zaiku mixterio adoragarri hortan.

        Iduri zait, Nazaretheko etxe ttipian gertatu aintzinean, orai doidoia erran duguna (Ene irakurtzailek konprenituko dute errexki, ez dela Jainkoarentzat, ez aintzineko, ez geroko denborarik; Jainkoa, bethitik da, bethi da eta bethi izanen da; haren bethi-ereko bizia ez da egunez eta urthez neurtzen gurea bezala. Bainan behar gare mintzatu, gure mintzairaren arabera.), Jainko hirur presunek hitz egin bezala zutela elgarrekin zeruan.

        Ene Semea, dio Aita Eternalak Berbo Eternalari, gizona eroria, galdua da; bekatuan da, ez daiteke bera salba; zure aiduru dago. — Ene Aita, dio Semeak, huna non naizen, lurrerat jaustera gizon eginez, aphaltze eta oinaze guzien jasaitera ekharria. Gizon hobendunak guri zor daukuna, nik pagatuko dut, gizon eginez. — Eta nik, dio Izpiritu Sainduak, eginen dut gauza miragarri hau, Birjina bat, Birjina gelditurik Salbatzailearen Ama izanen baita.

        Hala egiten da. Jainko Aitak egortzen du Arkanjelu bat Mariari bere nahiaren erraitera; Izpiritu Sainduak egiten du Mariaren errai garbietan, gizonik gabeko konzepzionearen mirakuilua, eta ordu berean Berbo Dibinoa gizon egiten da: Et Verbum caro factum est.

        74 Zoin handi agertzen zaikun Maria mixterio hortan! Jainkoaren manuz, bertze orduz, lurrerat jausten zirenean Aingeruak, graziaren ekhartzera ethortzen ziren. Hemen ez da horrela. Aingerua bera da, errespeturekin aphaltzen dena. Ez du grazia ekhartzen, bainan berak egiten du agur, Maria graziaz betheari: Ave gratia plena!

        Berrogoi mendez, lurrak iguriki izan du Birjina garbi, Salbatzailearen Ama izan behar zen hori; eta huna non orai, Trinitate Saindua bera, errespetu handirekin bezala haren ganat heldu den. Bere gorteko Printze distiantenetarik bat egortzen dio, agur eder hunen egitera: Agur graziaz bethea, Jauna da zurekin.

        Gehiago dena; iduri du Trinitate Saindua Mariaren baimenari beha dagola; Aingeruak ez du deus manatzen; dago zer ihardetsiko duen Birjina garbiak. Eta noiz eta ere Mariak, mixterioa konprenitu ondoan, erraiten baitu hitz hau: Huna Jaunaren zerbitzaria, egina izan dadiela zure hitzaren arabera, Aingeruak ikusten du bere mandatua egina duela. Munduak badu bere Salbatzailea.

        Agur egin dezagun guk ere hemen Maria Birjinari; Jainkoaren Ama da oraitik. Oraitik ere hasten da erreparatzen lehen emazteak egin zuen kaltea, eta suge gaxtoaren garaitzen. Hala nola, dio S. Irenek, mundua izan baitzen heriotzerat kondenatua, Birjina baten hutsaz, izanen da Salbatua bertze Birjina baten bertuteaz: Quemadmodum morte adstrictum est genus humanum per Virginem, salvatur per Virginem. Gauza bera dio S. Agustinek: Emazte batek ekharri dauku heriotzea, Emazte batek emaiten dauku bizia; Ebak galdu gintuen, Mariak salbatzen gaitu: Per foeminam mors, et per foeminam vita; per Evam interitus, per Mariam salus.

        Ebaren obedientzia eskasak galdu zuen mundua; Mariaren obedientzia osoak munduari Salbatzailea emanen dio: Huna Jaunaren zerbitzaria, egina izan bedi zure hitzaren arabera. Obedientziazko hitz hori izan da Salbatzailea Mariaren sabelerat jautsarazteko seinalea.