BORTZ-GARREN KAPITULUA

Maria bekaturik gabe kontzebitua

        75 Ez gaitezen joan urrunago, Salbatzailearen Ama izaiteko, emazte guzien artean hautatua izan zen Birjina osoki garbiaren pribilejio berezi batez hitz bat erran gabe.

        Zoin garbia, zoin Saindua behar zen izan, Jainko-Gizonaren amatasunarentzat berexia izaiteko! Bai, eta hemen agertzen zaiku, Mariak xoilki, gizon guzien artean izan duen pribilejio eta fagore berezia.

        Hori da, Maria izan baita bekaturik gabe kontzebitua.

        Erran dugu gorago, guziek Adameren baitan bekatu egin dugula, eta guziak bekatu orijinalaz hobendun sortzen garela.

        Lege dorphe hori guzientzat egina da, salbo batentzat, eta bakar hura da, Maria Salbatzailearen Ama izan behar dena. Nork ez du errexki ikusiko Jesusek, bethi danik bere Ama izaiteko hautu zuena, nahi izan duela, aintzinetik, bertute, edertasun, pribilejio guziez aphaindu?

        Ez da beraz guzientzat errana izan Jaun Doni Paulo Apostoluaren hitz hau: Lehen gizona baitan guziek bekatu egin zutela: In quo omnes peccaverunt (Ad. Rom. V, 12) Bertze guzientzat bai; bainan ez Mariarentzat.

        Bazen bertze orduz, Asiako populuetan, lege ikharagarri bat, heriotzerat kondenatzen zuena, Errege egoiten zen tokirat joaiten zena, hartaz deithua izan gabe. Bada, Esther Erregiña, Israelgo populuko alaba zen. Ikusiz bere jendeki eta populuaren gainerat jaustera zohan zorigaitza, ausartzia izan zuen, Asuerus Errege eta bere senharraren aintzinean agertzekoa, hartaz deithua izan gabe. Ikustearekin ordean Erregea, bere majestate guziaz inguratua, urrezko alki baten gainean jarria, bihotza ttipitu zitzaion eta erori zen flakatua erregeren oinetan.

        Hori ikustearekin Errege altxatu zen, joan zen bere espos maitearen ganat, bere besoetan sustengatu zuen eztiki, erraiten ziolarik: «Zertako beldur izan? Ez zare hilen; heriotzeko lege hori bertze guzientzat egina da, bainan ez zuretzat. Non morieris; non enim pro te, sed pro omnibus, haec lex constituta est.»

        Mariaren itxura zen Esther Erregina. Mariak ere, bizian sartzearekin entzun du zeruko boza bat erraiten ziona: Ez, ez; bekatuaren legea ez da zuretzat egina, bainan bai, bertze guzientzat. Ez dezazun beraz beldur izan, oi! haur benedikatua. Ezen grazia aurkitu duzu Jainkoaren begien aintzinean: Ne timeas, Maria, invenisti enim gratiam ante Dominum. Bertze guziak bekatuaz goibelduak diren denboran, zu, osoki ederra eta garbia zare: Tota pulchra es, et macula non est in te.

        Esther Erreginaz bertzalde, Maria bekaturik gabe kontzebituaren bertze asko itxura aurkitzen dire, Lege Zaharrean. Noeren arka, mundu guzia uhaldean pulunpatua zen denboran, salbo bakarrik egon zena; Moisek su pean ikusi zuen sasia eta hargatik ez erretzen, ez sunsitzen; baratze ontsa hetsi hura, «hortus conclusus» zointan ez baititake nihor sar gaizki egilerik, eta zenbat bertze itxura, Mariaren Saindutasun perfetaz mintzo zaizkigunak!

        76 Nola zaiteken bertzela? Nola jasan zezaken, Jainko Seme, Gizon egin behar zenak, bere Amatzat hautatu zuena, memento bat ere izan zadien debruaren gatibotasunean?

        Gure bihotzeko sentimendu guziak gauza horren kontra dohazi; eta ez dezakegu onhets den mendrena, eta memento batentzat ere, Maria bekatuaz zikindua izan zaitekela.

        Jesu-Kristoren odolak behar zuen mundua erosi eta salbatu; bainan odol hura, Mariaren bihotz garbian behar zuen hartu. Zer egin du Jesu-Kristok? Bere Jainkozko bertutea altxarazi du odol harren ithurrirat, saindu eta garbi haren begiratzeko, debruaren pozoin guzietarik. Hori zor zion bere saindutasunari, zor zion ere, ordutik bere amari ekhartzen zion amodioari.

        Ez gaitezen beraz hemen mintza bertze guzientzat egina den legeaz; egia da Maria Adameren haurra zela, bertze guziak bezala; hartu du bekatu orijinalaren zorra, bainan, Jainkoaren nahi batez, ez du hartu bekatuaren pozoina.

        Jesusen Ama izan behar zen, Jainko gizon bati zohakon bezalakoa, osoki Saindua, osoki garbia. Ez gaitezen beraz beldur izan erraiteko: Jesusek gauza hori egin ahal eta nahi izan badu, Maria garbia izan da bere konzepzionean. Ahal izan duela, nork duda izan dezake, haren Jainkozko bothereaz gaizki pentsatu gabe? Eta nahi izan duela, nork orobat duda izan dezake, bere amarentzat izan behar zuen amodioa laidozki ukhatu gabe?

        Eliza katolikoaren sinheste hori, aurkitzen dugu klarki, lurreko parabisuan Jainkoak sugeari erran ziozkan hitz hautan: «Etsaigoak emanen ditiat, hire eta emaztearen artean; harek lehertuko dauk burua, eta hik, alferretan nahiko duk haren zango zola ausiki».

        Erraiten ahal balitz, Maria bekatu orijinalean kontzebitua izan dela, balaiteke beraz denbora bat, zointan, Maria debruaz bentzutua eta sugeaz ausikia izan baita. Satanek luke orduan erraiteko, Mariaren nausi izan dela, eta, Adameren bertze haur guziak bezala, bekatuaren ibai pozoindatuetan pulunpatu duela.

        Bainan, zer laiteke orduan Jainkoaren hitz hau: Harek lehertuko dauk burua: Ipsa conteret caput tuum? Emazte baten medioz debruak lehen gizona tentatu zuen bezala, nahi izan du Jainkoak, debrua bera ere, emazte batez bentzutua izan zadien: Ut qui vicerat per foeminam, vinceretur per ipsam. (S. Bernard).

        77 Asko eretikoek erran nahi izan dute, ez zuela nihork, hamabortz-garren mendea artino, gauza hortan sinhesterik izan. Errex litzaiket begietarat emaitea, S. Bonabentura hamahirur-garren mendean, hamekagarrenean S. Anselmo eta bertze hainitz. Gohazen oraino beherago. S. Ildefonsok dio, zazpi-garren mendean: «Birjina Saindua, bekatu orijinaletik salbo izan da» (Ildeph. De Virg. Mar.). Oraino lehenago, S. Jeromek dio: «Gizonen pozoinetik ez du deus izan Mariak» (D. Hieron. in Ps. LXXVII.). S. Agustinek, erran ondoan, gizon guziak Adameren bekatuarekin sortzen direla, ez du nahi aiphatua ere izan dadien Maria, bekatuaz den bezinbatean (S. Agust. L. de Nat. et Grat. CXXXVI). S. Anbrosiok dio: «Bekatu guzietarik garbi izan da Maria» (D. Ambr. In Ps. CXVIII).

        Bertzalde, hori da Fedezko artikulu eta egia bat, Eliza katoliko guziaren baimenarekin eta bozkario handitan, Pio IXen Aita Saindu eztiak Eliza guziari adiarazi diona. Ederki beraz akabatuko dugu kapitulu hau, Pio IXen Buldan hartzen ditudan hitz hautaz: «Jainkoaren beraren ganik heldu dela erakaspena, erraiten daukuna: Birjina Maria guziz dohatsua, bere konzepzioneko lehen mementotik, Jainko guziz botheretsuaren grazia eta pribilejio berezi batez; Jesu-Kristo munduaren Salbatzaileak izan behar zituen merezimenduen bertutez, izan dela bekatu orijinaletik osoki begiratua; hori dela sinhestea, giristino katolikoek fede fermu eta hazkar batekin bethi atxiki behar dutena» (Pius IX. Bull. Ineffabilis Deus).

        Horra Aita Sainduaren hitzak. Aita Saindua ez daiteke errebela ez gezurrerat lerra, Erlijioneko gauzez Eliza Katolikoari mintzo denean.

        Gauza bat dugu beraz xoilki egiteko: fede bizi batekin sinhestea, jadan, gure bihotzak amodio handirekin onhesten zuen egia hau: Maria bekaturik gabe kontzebitua izan da.