Amak utzi ninduzun bedats azkenian,

Geroztik nabilazu hegalez airian;

Gaiak urtuki ninduzun sasiño batetara

Han uzun tredera,

Oi! ene malurra!

(Xori Erresiñola)

 

 

HEGAZTIEN OROIT MINETAN

 

IIbeltzeko elurte minean

laborari xaharraren nigarra

eta atariko urritz adarketan

oro dostati argioilarra.

 

Uzta abuztuak bero

eta udatzenak hegoak harro

Han ortzean! basusoak ero

usapalñoak eta kurriloak oro.

 

Ardiborda zaharren sapaipean

gau beltzaren kantua goxo

eta hontzaren begi handiak

eguzki dizdiretan lauso.

 

Zeru urdinskaren hegian

xistu zoliak hots egin du,

aintzin gibelak behatu

eta: hara han hiru miru!

 

Harritik harrira jauzika

urtxoria begira errekari

nola hegaztien malkoz

diren urak hazitzen ari.

 

Uroiloak ihi artean murgilka,

alkabelarretan hiru galeper...

hostazuriaren adarretan okila

ostadarra bezain eder.

 

Ohian ertzean laket zumarra

hala berean haltza lintzuretan,

ainar arteko habitik soka

lau zozokume ametsetan.

 

Erroitz malkorretan behera

amilka doa, orein izu gaztea

eta erroi gosetien garraisiek

otordurat deitzen putrea.

 

Mihuraz estalirik ametza...

eperrak isil sapelarretan...

ez gehio hegazti kanturik

nola muino hala ibarretan.