|
Joannes d'Iraolaren poema bilduma
Oihaneko pagoak blai aideratuz hiru elai ostadarraren harian dira hirurak pausatu nahi. (J.S.)
HEGAZTIAK
Hegaztiak lurrean du habia babesten; adaxkaz, belar izpiidorrez eta abere ilaberrituek egotziriko ile galdu guriz borobiltzen.
Umea hazi eta lumatzen den ber espaziorat du igortzen. han baitu ikasten hegaztiñoak hegal urduriak dostatuz bide lasterrak urratzen
Bada espazioan urraturik dute etorbide nagusia, larazken epelari jarraiz hego haizearen gidaria. Han non, herrenkadan ikara doan hegazti bidaiaria.
Espazioan dute hegaztiak elkar laztantzen; izei gailurren adasketatik lurra zintzilikatzen. Hegaztiek soilik, lurrari espazioan eusten.
Hegaztiaren kantu liburuak espazioaren apalean daude mutu; oroitzapen, xoriño lurkoien gutunak oro, eta haunitz gordairu. Unibertsoaren kondaira luzea ere hegazti fierrak gorderik du. Etsipenaren noraezin eroak eta espazioan bere pausaleku. Han, xoriño eta harrapariak non betierekoan diren kokatu.
Hegaztiak ezarria lurra espazioaren bihotzetik dilindan. Gero, hilargiak, bere senideek eta ekiaren malkoek hatzaparkatu erdian. Horra hor bada, geroztik abismoaren gauetik argirako biran hegazti iragankorrak oro beronegaz dostatzen ari bailiran.
Joannes d'Iraolaren poema bilduma |