ESKUALDUNAREN ITZAL-PEAN

                Airea: Lili bat ikusi dut.

Gure astekaria

dugu Eskualduna,

Garazin sortu zela

orok dakiguna;

Donazaharren hartu

hain landare ona,

Baionako lurrean

landatua dena.

Baxenabarren sortu,

Lapurdin da hazten,

itsas-haizeak ez du

batere izitzen;

Berrogeita sei urte

aise tu ekartzen,

Jabek ezin hobeki

baitute artatzen.

Erroak lur onean

arras barna ditu,

Adarrak luze, zabal,

airean hedatu.

Eskual-herri guziak

bere pean gitu,

Gu azkar eta sano

nahiz begiratu.

Zuhaitz dohatsuari

xoratuak gaude:

Enborra sendo eta

ostoak tu berde;

Bere lore pollitak

nehoiz galdu gabe,

Aste guziz fruituak

hondurik hor daude.

Eskual-herritik kanpo,

zenbat eskualdun den!

Hek ere haurrideak,

ez ditut ahazten.

Bere fruituak ditu

heier hel-arazten,

Afrikan, Amerikan,

oro ditu hazten.

Gerlari, laborari,

hor dauzka aldean,

Heien sokorritzeko

bai lehen galdean;

Denak laguntzen gitu

gure eskualdean,

Mañex kanpoan eta

Mayi sukaldean.

Pilotarier ditu

eiten ohoreak,

Zeren diren munduan

parerik gabeak;

Xoragarriak dira,

oro zoin hobeak;

Horiek deitzen tugu:

Eskualdun loreak!

Pertsulariak ere

Ditu maiz aipatzen;

Heien naurtitz kartsuak

guziak agertzen.

Irri-solasen lagun

potretak ezartzen,

Bihotz guzietarik

trixtezia kentzen.

Huntako bereziki

hartze du estimu:

Arbasoen usaiez

eiten gitu primu.

Moda tzarrak uzteko

ez baitira damu,

Eskualdun azturetan

gaude beti fermu.

Iguzkiak zerutik

baitu distiratzen,

Hola du Eskualdunak

jendea argitzen;

Gure baitarik ditu

lanoak urruntzen,

Argitzen gitu eta

Fedean sustatzen.

Barnea bezain eder

gaineko axala,

Ez dezoket atzeman

den mendren itzala:

Erne, argi, garbirik,

orai den bezala,

Gure Jainkoak beti

begira dezala.

1933