AMA BIRJINARI

                Airea: Uhalde baten pare.

Nahiz ni enizan gai

zutaz mintzatzeko,

Ama, badut xedea

zure aipatzeko,

Birjina garbiena,

zu ohoratzeko

Eta egun goraki

zure otoizteko.

Elizan duzu guziz

zuk maite otoitza,

bainan desertu huntan

da ene egoitza.

Umilki nahi dautzut

altxatu bihotza.

Otoi adiezazu,

Ama, ene botza.

Itsasoak koleran,

tirainak bortitzik,

Suntsitu nahi ditu

guziak untzitik.

Gizonaren indarrek

ezin egin deusik,

Jinko eternalaren

botereak baizik.

Orduan mariñelek

beren lanjeretan

Porturik segurena

dute zure baitan.

Jinkoak, zu adituz

zure otoitzetan,

Emaiten tu tirainak

beren zedarrietan.

Badira abokatak

tribunaletako.

Zu abokat saindua

zeru-lurrendako:

Merezi gaztigutik

ene libratzeko,

Nik ere hartzen zitut,

Ama, ararteko.

Aberats ala pobre,

gizonen arraza,

Jainkoaz juiatzera

oro bagoatza.

Herstura hartan nork daut

eginen laguntza?

Zu zira, zu, Maria,

ene esperantza.

Egidazu oraitik

ene heriora

Jaunaren otoitzetik

ez nadien bara:

En'azken orenean

jin zaizkit aldera,

Zure bihotz amultsuz

ene laguntzera.

1925