PATXO TA KONTZE

        Kontze

Zer dakust, Patxo, naibagegarri,

    Or batelian?

Arrain garau bat eztot ikusten,

    Begi aurrian!

Nun egon zara, ene senarra,

    Itxas ganian?

Eztago ezer aparitako,

    Etxe gurianl

        Patxo

Kontze, artuixu eruapena

    Bake-bakian,

Aixe ta euri gogorrak dira

    Itxas aldian.

Eznesopa be, guztiz ona da

    Noizik-beñian,

Zeinbat nai arrain ekarriko dot

    Itxas barian.

        Kontze

Arraintokitik urrin zabiltzaz

    Zu arraintzuban,

Beste guztiak gelditzen dira

    Arrain lekuban;

Billatu zuk be, bide obia

    Nundik daguan,

Eta ekarri arraña beti

    Apal orduan.

        Patxo

Onik aurrera, Kontze maitia,

    Etorri neugaz

Egunabarrez itxasoratzen,

    Guztiz arduraz.

Ekaitzak eta barealdijak,

    Bijok artubaz,

Bixi geintekez arrain ederrak

    Arrapatubaz.

        Kontze

Patxo, ni zugaz itxasoratu?

    Zure goguak!

Eta nok egin etxeko lanak?

    Gure katubak?

Zagoz ixillik, aitatu barik,

    Zeure asmuak,

Beti daukadaz, etxe barruban,

    Nik arazuak.

        Patxo

Bijok batera egon ezkero

    Itxasaldian,

Arazorik ez, Kontze maitia,

    Etxe gurian.

Akulakeri lotzabagiak

    Dozuz miñian,

Ixiltxuago jarraitukozu

    Bide obian.