MARTIN ETA MARI-JESUS

                («Josetxo»n)

Neskatilla galanta,

Lanian sendua,

Demiku baserriko,

Etxaguntzakua.

Beti zan Mari-Jesus,

Guztizko zintzua,

Mutillen alaigarri

Ta bijotzekua.

        Nok irakatzi deutsu atontzen

             Buruko zapija,

        Gorantza zuri, amantal urdin,

             Ta gona gorrija?

        Ule txortakaz apainduriko,

             Ai zoragarrija!

        Mutil askoren bijotz samurrak

             Eruakarrija.

Ezkontzeko mutillik

Agertzen zanian,

Mari-Jesus eguan

Beti ezetzian.

Kutuna ixan arren

Mutillen artian

Etzan iñor sartuten

Bere bijotzian.

        Nok irakatzi deutsu atontzen...

Baila, juan urtiak,

Urtiak etorri,

Zerbait jazoten yakan

Mari-Jesuseri.

Bere bijotz samurra,

Argi zan agiri,

Bijotzetik nai eutsan,

Gogoz Martiñeri.

        Nok irakatzi deutsu atontzen...

Ezkondu ziran bijak,

Lastan ixateko,

Zerura eskarijak,

Sarri egiteko.

Atsegin zorijonak,

Eurakanduteko,

Alkarri lagunduta,

Pozez bixiteko.

        Nok irakatzi deutsu atontzen...