JOSETXORI

                («Josetxo»n)

Agertu yaku Montebideon

Josetxo geure lastana,

Onegiñetan, Ludi onetan,

Iñoiz aspertu eztana.

Elizkarijak il zan ustiaz,

Noizbait egin yakazana

Bixibidian estu ta larri,

Sarri ibilli oi dana.

Ixar eder bat egon biar dau

Josetxo beti zainduten,

Naibagietan, galbidietan

Bere ardurak artuten.

Erijotzia bere aurrian

Sarri euki dau deituten,

Barre egiñaz ikusi oi da

Garaitzu beti urteten.

Elizkarijak eginta gero,

Guztijok uste genduban,

Done-artian bixi obian

Egongo zala zeruban.

Bañan iltia etzan egongo

Jaungoikuaren goguan,

Agaitik berez, mirariz legez

Agertu yaku munduan.

Elizkarijak egin zirala,

Josetxok dakijenian,

Jantzan jarrita irribarrezka,

Esan lei bere artian;

Emendik gora, zerubetara,

Nabe biraldu etxian,

Laster ostera, esango dabe,

Jayo da bigarrenian.

Maitetxoaren jazoerakaz

Jarri leike arriturik,

Jakiñezkero, itzal ta ero,

Gelditu zala galdurik.

Gero adimen argi-argijaz

Jarri zan pozez beterik,

Josetxo berak biralduriko

Albistak irakurririk.

Olako gauzak jazoten dira,

Sarritan Ludi onetan,

Maitetasunak, naibagedunak,

Indarrak dabez orretan.

Bijotz samurrez begiratuaz

Alkarri euren lanetan,

Zorijonian bixiko dira,

Jaungoikuagaz baketan.