SPES UNICA

    Kalbarioko menditik bera

        jende taldea

    ixil-ixilik dijoa...

Goian negarrez lau emakume

        ta gurutzea...

bertan illotzik Jainkoa.

    Zugaitz donea, Maitasunaren

        iges-lekua,

Altsuaren garaipena...!

Zugan zintzilik illotzik dagon

        Frutu santua

bizitza da ta kemena.

    Zu bai benetan gizaldientzat

        eskutukia

Zugaitz betiro ezea...!

Samiña zera... ta biotzentzat

        zera eztia:

aula... ta indarrez betea;

illotza zera... ta animarentzat

        zera bizia,

zorion-poza ta ustea.

    Aurra nintzala, zure oñetan

        jartzen niñuan

nere amatxo santuak:

ortxe lenengoz, zure oñetan

        entzun nituan

Artzai Onaren txistuak

    Gazte nintzala, nere alboan

        griña piztiak,

orruka nituenetan,

zeuk, zeuk bakarrik eusten niñuzun,

        indar berriak

pizturik nere zañetan,

ta zeuk sendatu ekaitz ondoren

        nere zauriak

barkamen-ur eztietan.

    T'olio santuz igurtzitako

        nere eskuetan,

Zu, gaur, nere poz bakarra:

zu, gaur neretzat magal beroa,

        t'ezbearretan,

ezti-kutxa zerutarra.

    Zugaitz donea...! Sendoro sartu

        zure sustraia

nere biotz barrenean:

eriotz-arte neretzat izan

        izar alaia

bizitz-aldiko gauean:

izan, arren, Zu, nere poza ta

        nere ezti-gaia

eriotz-ordu latzetan,

ta nere azken begiratua

        eta azken naia

artu zure magalean.

                        1929ko Aste Santuan