MALENTXU

              I

Malentxu ederra alaiki

gurasoekin bizi zan

        basetxean.

Ura lako langille bat

artuko zuten amaikak

        bere etxean.

Igande ta jai goizetan

bere amakin jeisten zan

        eleizara,

ta meza entzun ondoren

pozez bere amatxokin

        mendiara.

Baña beiñ amari dio:

«Ama, errian zein ongi

        bizi dian;

gu baño obeto bai noski...

Gu beti lanean zelai

        ta mendian».

Au entzun-eta, aitonaren

begi legor zar aietan

        zenbat negar...!

Ama diru-zalearen

ezpaiñ gazteak ostera,

        irri ta par.

              II

Il zan aitona ta jun zan

errira Malen ederra

        diru billa.

Baña amak etzun dirurik

jaso, ta gañera galdu

        neskatilla.