UMEZURTZA

           I

Umezurtza atez-ate

    dabil eskean...

kanposantura lota

    doa gauean...!

Elurra mara-mara

    goiko mendian,

elurra mara-mara

    egun guzian.

Artzaiak artaldea

    sartu etxean,

goian txabola utzirik

    elur-tartean.

Sutondoan otoizka

    dago amona,

ezpañan pipa zarra

    duela, aitona.

Otzez dardaraz doaz

    mezara andreak

otzez dardar lanera

    doaz gazteak.

Ta umezurtza atez-ate

    dabil eskean...

Kanposantura lota

    doa gauean...!

Etxe-txoko berorik

    ez omen du nai;

kanposantuan naigo

    otzez ta ernai.

Gauero illobi baten

    gurutz-alboan,

norbaitekin izketa

    ezti-gozoan.

Gurutz orren besotan

    nai loak artu,

t'eguzkiak musuka

    bertan esnatu.

           II

—Ez dator umezurtza

    geigo eskera,

gure erritikan jun da

    nunbait bestera

Zulogillea, nun da

    eskaletxu ura?

—Mutiko umezurtza?

    jun da zerura.

An, bere amatxoren

    obi-gañean

illotzik arkitu det

    elurtartean.

Ta antxe lurperatu

    det aman obian,

berak beti egon nai

    zuan tokian...

           III

Sorbaldan atxurrakin

    errian bera

dator zulogillea

    etxe-aldera:

Kantari ta txistuka

    dator bidean,

bañan sarritan dio

    bere artean:

Mutil gaxoa...! Ez du

    elurrak il, ez:

berotasunez il da,

    maitasun-miñez.

        * * *

Errian zabaldu da

    berri gaiztoa...

Gurasoak diote:

    seme zintzoa...!