ARTZAI-NESKA

                        Argiaren 1927an sariketan saritutakoa

           I

Eguzkia badoa

mendi-tartera:

mendi goiak gorritzen

ta illuna, beera.

Dilin-dala artaldea

ibartik gora...

atzetikan artzaiak

eta artzañora...

Or datoz artzai-nausi

ta morroitxoa;

nagusia galdezka

mutillai doa:

«T'ez al dek beserri bat

bertan ikusi...?»

—«Ura bai baserria,

ziñez, nagusi.

Ibaiaren alboan

antxe be-beeran,

ura edaten dagon

ardian eran.

Ango baratz, sagardi,

baso ta lurrak...!

Ango bei eta idiak

t'eize-zakurrak...!

—«T'ez ote dek ikusi

antxe larrean

artzai-neska eder bat

ardi-tartean?

Auxe zeru artako

izar argia,

auxe neretzako dan

ezti-ontzia.

Laister nere erregiña

izango dana,

nere biotz barrengo

kutun laztana...»

Itzok entzunda ixilik

morroi zintzoa;

mara-mara dario

negar-malkoa.

Gero zotinka dio:

«Ene nausia...

itzali da ango zure

izar argia.

Neonek atzo bertan

ikusi nuan...

Artzai beltzez jantziak

bere inguruan.

Bera... zuriz jantzita

an, atarian...

Antxe illotzik, zerraldo

zuri-zurian...!

Aingeru-arpegia

eta irri-parrez...

Artzaiak inguruan

berriz, negarrez...»

           II

Baserrira ariñ-ariñ

doa nausia...

Nork itxi biotzean

daukan zauria?

Dilin-dala artaldea

ibartik gora...

atzetik illun morroi

eta artzañora...

Eguzkia sartu da

mendi-tartean;

Odei eta mendiak

odol-antzean...