IMAGINARIUM

 

Inguruko gauza guztiak egongo ez balira edo

egoteko leku propioa bestelakoa balute bezala

                           —leihoak, konketa, mahaia, harria...—

horrela urratu da eguna.

Gorputzaren mugak ere ez balira bezala

urratu dira izarak gero.

 

Mundua hanka-puntetan

                             lausotzen den imaginariuma da.

Zentzumenek lekurik ez daukaten errealitatean

hitzak kateatzea ezagumen modu bakarra

dela sinestu nahi dizut.

 

Nolabait gaur, martitzena,

hemeretzi egutegian,

gogoratu dut zientzia eta filosofia

—errealitatea bera— saihestu eta erbesteratu nituela

atzoko astelehen urdin pisutsuan

kafea eta esnea, irabiatu arren,

nahastu ezinean.

 

Sinestu nahi dizut,

Sinestu nahi diet poetei

             hauxe dela ezagumen modu benetako bakarra,

             mundu-imaginariuma atzemateko benetako bide bakarra,

hainbat urtetako kosmobisioa apurtarazi arren.

Atomo multzoak baino ez. garelako sinesmena

ahalegin lar neketsua dela berrerabaki behar dut

orain. kalerako bidean,

etxeko pasabidetik, nire begien bistan,

Akiles eta bere dortoka

korrika etengabean aritzen diren bitartean.