III. KAPITULUA

Pobren alderako samurtasunaz

MARIAK

        Ene haurra, maita zatzu pobreak. Atsegiñekin balia zaite hek bere beharretan laguntzeko izanen ditutzun moien guziez.

        Molde hortan agertuko zare pobren ararteko izan nahi duen Jinkoaren ume digne eta egiazko bat. Ez du xoilki amoña egiteaz konseillu bat ematen; hura manatzen diote egiteko ahala duten guziei.

ZERBITZARIAK

        Birjina Saindua! huntan oraño zure instruizionei iratxakitzen diozute zure etsenplua: zure zerbitzari handienetarik batk, Bonabentura sainduak, erraten daroku pobreak progotxatu zirela Salbatzailleari sorthu zenean, haren adoratzerat gan ziren hirur Erregiek egin ziotzoten presentez.

        Bazirurien hetaz baliatu behar zinduela zure extremitatezko pobrezia hartarik atheratzeko; ordean estatu hura prezatzen zinduen, zure semearekin ematen zarotzun iduriaren ariaz. Daviten leñutik ilkia ziñen arren, nahiago izan zinduen zeruak sorarazi zintuen pobrezia eta ihuntasunean bizi.

        Zure karitatearen eta lurreko ontasunez egiten zinduen arbuiuaren etsenplu miragarri bat eman darokuzu; zure pobreziaren arinzeko balia ahal zakizukena; erromesen soleyitzeko baliarazi duzunean.

MARIAK

        Zure frankiaz egin ahal dezakezun enplegurik hoberena eta ohoragarriena da, pobren laguntzea.

        Aberatstasunak balin badituzu, orhoit zaite probidenzia hek eman darozkitzunean, heien partizalle; egin zaituela hetaz gabetuak direnen alderat.

        Ez zaitezela izan aberats gogor eta abarizioz heien par, zeñek bere erraiak zarratuak baitituzte bere anaien beharren gañean; eta nahiago baitituzte hek miseriaz perituak ikusi, ezen ez heien fagoretan bere zerbaitez billuzi.

        Ez dute bertze gogorik mundu huntakotz trezoren biltzea baizik. Bañan ethorriko da muga bat, zeñetan denboratik eternitaterat iragaten direnean; lo pisu batetarik bezala atzarriko baitire, eta bere buruak kausituko baitituzte eskuak hutsak.

        Izan zaite aberats samur eta karitate egille heien iduriko, zeñek erromesen aitak billakatzen direlarik, ez baitute beldurrik amoña emateaz erromes daitezen.

        Zer benedizione eta laudorio hañek ez dute errezibitzen lurraren gañean? Bada, preziatuagoak errezibituko dituzte zeruan.

        Maiz hemen beretik bere bihotz onak pobretarat isurarazten dioten baten orde, Yaunak ehun, eta milla ere emanen diotzote. Eternitatean iduriki beharko dutenak, ihardetsiko dio haren aginzen hedadura guziari.

        Zeruko atheak bere bekhatuez zarratu lituzketelarik ere, amoñak hek zabal diotzokete, eros ahal detzakete bere gaixtakeriak.

        Zure buruari eginbide bat egiozu beraz pobren solleyitzeaz. Ez dezazula enzun behinere zuretzat asko izanen ez duzula oihuz egonen zaitzun intrezaren boz hura.

        Zilhegi zaitzu zuhur izatea; ez ordean ez gogor ez abarizios. Non ez zaren zeroni pobre, ez dezazula uste izan dispensatua zarela amoña egitetik. Egizu zure ahalen arabera.

        Hañitz baduzu, emazu hañitz. Guti baduzu, guti hura gogo onez parti zazu erromesarekin.

        O Ene haurra! Ala miserikordiazko obrak egin izatu dituztenek, esparantza handia izanen baitute miserikordien Jinkoaren tribunalean.