V. KAPITULUA

Goizdanik behar gaizkola Jinkoari eman

        Ene alaba, beharriyak ernaturik adi zazu erraterat nohatzuna. Ahantz zatzu zure herriya eta zure burasoen etxea, zeruko erregea, Jinkoa bera orduan yabetuko da zure bihotzaz.

        Mariak muga onez enzun izatu zuen bakhartasunerat deitzen zuen Jinkoaren boza. Haur haurretik utzi zuen bere burasoen etxea Tenpluban Jinkoari bere burubaren konsekratzeko.

        Ez gophutzaren herbaltasuna, ez adiñaren samurtasuna, ez eta ere burasoenzako amodioa etziren gaiak izatu haren baratzeko.

        Jinkoa baizen billatzen, hura baizen maite ez duen bihotzaren sakrifizioa berant ahal dezaken guziak, bihotz hura tristatzen du zeren luzatzen baitu haren zoiona.

        Tenpluan sarthuba, Mariak izan ahal bezain perfetki bethetzen zituen bere adiñaren eta ahalen arabera karguz hartu zituen lanak eta enplegubak. Hei ematen etzioten denbora othoitzean eta meditazionean zaraman. Hala dispozionetan eman zen Jinkoak egin gogo ziotzan hanbat grazia hautetsiren errezibitzeko.

        O zeruetako erregearen alaba loriosa! ala zure lehenbiziko urratsak haltoak eta nobleak baitire! Segituba izanen da zure etsenpluba. Zure ondotik Birjina osteak bozik konsekratuko zaizko erregien erregeari bere tenpluan.

        Han Jinkoari bere gastetasunaz, bere bihotzez, diren eta dituzten guziez egiñan dioten emaitza eta ofreimendu hura, izanen dire haren majestate guzizkoari bihurtuba izan ahal dakioken homaia perfetena: ahituko ez diren benedizione batzuen ithurburuba, zeñetaz gaindirozki betheko baititu bere bizi guzian.

        Oi nola enganioan diren, berthutea gastetasunarekin ezin konpun daiteke sinhetsarazi nahi luketenak.

        Mariak eta Saindubek froga egin dute zein gozo den haur haurretik Yaunaren uztarri maitearen erabilzea.

        Jinkoa, Jinko baten oñean itxikitzea othe da bada, oso osoa haren zerbitzatzeko emana izan zaikun bizitze baten ondar tristeak baizen hari ezleyitzen ez diotzagunean?

        Zer emaitza, zer sakrifizio egiñen diogu Jinkoari, haren zerbitzatzen hasteko; ez ahalik ez erresurtzarik gehiago munduan geldi dakiguken arterañokoan luzatzen dugunean?

        Beldurtzeko da Yaunaren uztarria ez dezagun bortxaz eta herrestan bezala ekhar, munduarenaz unhatuak izan ondoan bazien hari lotzen ez gaizkonean.

        Erraten da Jinkoari emanen gaizkola geroxeago; helduko othe gare ordean idurikitzen dugun adin hartarat? Helzen bagiñe ere, ganbiatuko othe gare uste dugun bezain errexki?

        Experienziaz ikusten dugu, adiñak presuna jakiñago egiten duela; zuhurrago eta prestuago billakatu gabe.

        Yauna, Yauna, idek diezaguzu athea zioten Birjina zoro batzuek; berantegi ordean ethorri ziren: alferrik atheari yoka haritu zitzaizkon.

        Dohatsu beraz adin guziez kontu galdetuko darokun Juye soberano haren ainziñean agertzeko, goizdanik preparatzen dena. Jinkoari bere biziaren hastea eta primizia ematen ez dioenak, behar du beldurtu Jinkoak ez dezan permeti haren punitzeko, laster ikuz dezan haren akhabanza.

        Zenbat denbora o ene Jinkoa ez ditut eraman zu maitatu gabe! ezin konsola naiteke! Zerenzat ez naiz orai danik bizitzen hasten? Ene izpirituba eta bihotza, gogoetak eta amodioa zuretzat baizen ez litezke.

        Ezkerrak darozkitzut zure miserikordia handiarenzat. Utzi darotazu bizia zure ofensatzeko baizen hartaz baliatzen ez ninzen denboran. Zure graziaren laguntzarekin batean azken hatserañokoan zerbitzatuko zaitut, hanbatenaz leialtasun gehiagorekin; zenbatenaz berant hasi izatu bainaiz.