III. KAPITULUA

Saindutzen gaituen Graziaren begiratzeko
izan behar dugun arthaz

        Maria zerezen Jinkoaren grazian konzebituba bekhatuaren narraiorik gabe, bekhaturat iaidurarik batere gabe; etzuen guk bezala beldurtu behar bekhatuan erortzea.

        Halarik ere haren biziari hurbildik begiratu ondoan, erranen zen, guk bezanbat, are guk baño gehiago beldurtzeko zuela.

        Bethi erne zagoen ber bihotzaren gañean kreaturak hartaz yabe ahal izatu balire bezala. Gardian zagoen bere hitz guzien gañean, bere mihiaz beldurtzeko izan balu bezala.

        Inozenziaren pribilio guziekin konzebituba, bethi bizi izatu nahi zuen penitenzian eta gu, gure flakezia naturalaz baliatu nahi duten milla etsai enganioz eta lausengariez inguratubak; ez gaudez atzarriak, ez gare izitzen.

        Ailhortzen dugu flakoak, ilhaunak garela; bizkitartean Sendoenak eta trebienak eror arazi dituzten okasionei maiz paratzen gaizkote.

        Graziaren trezora gutien uste dugunean hatus daiteken iarro mendre batetan darabillagu.

        Zenbat etsai ez dabilza guri trezor hura arrapatu nahiz? Baditugu gure barnean, gutaz kanpoan, eta gure aldaketan.

        Gure barnean, behinere ungi hesiak ez ditugun pasioneak: gutaz kanpoan ilhunbetako ispirituak. Gure aldaketan mundu gaixtagin bat.

        Ungi hilla ez den mitxa baten pare, gure pasioneak bethi erna daitezke; eta oraño suba pitx dezakete. Yondoni Paulo bat bezala hirurgarren zerurañokoan alxatuak izan bagiñe ere, bethi behar dugu beldurtu lezearen solarik beherenerat aurthigiak izatea.

        Alferrik pausatuko gare gure sentimenduen kharraren gañean; erranen dugu zin zinezkoak dire gure gogo on eta erresoluzioneak: ez da enkontru edo okasione triste bat baizen behar gure galarazteko.

        Keñada batek Dabiti goratu zioen Jinkoaren adiskidetasuna; Dalila batek Sanson bat periaraz dezake.

        Ikusi izatu dire mortu Sainduetan harronak lurrerat etxatuak, pesiya eta xirimola guziei hanits urthez Buru egin ondoan.

        Berthutearen bidean egun batek ez du berzeaz Ihardetsten; eta arima bat Jinkoaren fagorien objeta izatu den ondoan; leialtasun eskasez oraño billaka daite erreprobazionezko objet bat.

        Hartu dituen gogo onen gañean pausatzen delarik bere buruaren gañean asko atzarria ez dagoenak, ez du luzatuko hei falta egitea.

        Maiz hasarretzen, eta baxaz bethea den itsaso baten gañean prekauzionerik hartu gabe ibilli nahi duenak; iduriki behar du goiz edo berant kosta ioko duela.

        Dorphe da, aithortzen dut bizi guziaren iragatea bethi eta bethi atzarria egonik bere iainduren gañean, hei gerla egiteko; nihor ordean ez da Saindutu gudurik eta atzartasunik gabe.

        Jinko handia! ene haragiarekin orha zazu zure beldurra. Izialdurak erne itxikiko nau; eta ene tzartasunak gudu guzietarik garaitiar ilkitzeko zoriona ardietsiko darot.

        Egizu ungi konpreni dezadan zure adiskide eta ume bilakatzen gaituen grazia hura dela ene griña eta artha guziak galdeiten dituen ontasun bakharra haren galtzen xoillak merezi detzakela ene auhenak eta nigarrak.

        Dohatsu eta milleran dohatsu izanen naiz, hura galtzeko hirriskutan emanen naizen baño lehenago; gaitz suerte guzien pairatzeko hartzen dudan deliberazioneari leial banaiz.

        Trezor haren begiratzen yakiten badut ene ariman egonen zare. Argituko duzu hura zure zuhurtziaz, sustengatuko duzu zure bothereaz, gozatuko zure presenziaz, eman diotzotzu zure samurtasunaren señale bethi erekoak, zeroni izanen zaren haren saria eta golardoa denboran eta eternitatean.