XXII. KAPITULUA

Jinkoari bere ungi egiñenzat
zor diogun ezagutzaz

        Munduan naizenetik hunat hanbat grazia nahiz denborako, nahiz ispiritualeko eman darozkidatzun Jinko ona! zuri eskerren bihurtzeko ofrendatzen darozkitzut Mariak bere bizi guzian, eta beregainki Zacharia eta Elisabethen etxean sartu zenean zure ungi egiñenzat zituen ezagutzazko sentimendu guziak.

        Elisabethek Mariari ematen ziotzan merezi zituen laudorioak: Mariak ordean nahi zuen Elisabethek ahantz zezan ungi egiñak errezibitu zituena; ungi egilleaz baizen ez orhoitzeko.

        Nahiko zuen o ene Jinkoa! kreatura guziak harekin bat egin balire, eman ziñotzan dohañez zure benedikatzeko. Ez zaukan bere burua dohatsu, baizik zeren guziz botheretsuak bere begiak etxatu zituen bere sehiaren gañerat; agertzeko zenbat den handia, zenbat den miserikordiosa.

        Helaz! Yauna, nere baitan holako sentimenduak ikustetik urrun; eman darozkidatzun zure amodioaren señalen ondoan; ez duzu ikusten ingrat bat, eskergabe bat baizen.

        Zu ganik onak erezibitzen ditut, eta gizonei eskerrak bihurtzen diotzotet. Gogara doazkit gauzak, eta ene anzeari, ene fetxotasunari iratxakitzen diot zure lagunza xoillaren efetua dena.

        Bañan bereziki zer naiz bada, eta zer egin dezaket nere baitarik, salbamenduaz denean kuestione? eta hala ere ez naiz orhoitzen eskerrak bihurtu behar darozkitzudala lan handi haren egiteko ematen darozkidatzun sokorriez.

        Nere baitan balin bada zerbait agradatzen zaitzunik; hura bakharrik zure ganik dut: eta zu gabe ezin konserba dezaket. Nere nahitarat egia da, zure graziari ihardesten diot; hori bera ordean neretzat ezagutza izateko arrozoin berri bat billakatzen da; zure lagunzarekin baizen, ungia nahi izaten eta egiten ez dudanaz geroz.

        Oi! ene arimaren herbaltasun eta miseria ezin konprenitua! zer billaka ninteke zure graziak falta egiten baleraut, eta zein errebelamendu deitoragarrietarat ez ninzakete traña ene iaidura dohakabek?

        Ez dut neretzat deus segurik ikusten ene herbaltasunaz dudan opinionean eta beldurrean baizen. Egizu, o ene Jinkoa! ene leialtasun eskasa ez dakidan traba bat billaka zure ungi egiñen errezibitzeko; eta ene eskergabetasunak ez dietzakidan hek behinere ahantz araz.

        Zure bihotza ez da deskansuan ungi egiten hari zarenean baizen: badakit ordean eskergabetasuna dela bizio guzien artean gehienik zure miserikordien korsua baratzen duena.

        Ehun aldiz merezitu dut heien efetuen ez sentitzea; bañan nahi izatu duzu ene bihotza irabazi eta garaitu hari ungi egiñaren forzaz. Ez darotzut gehiago kontra egin nahi hemendik harat oso osoa zuretzat izanen naiz. Zutaz baizen bizi ez naizen bezala, ez dut bizi nahi zuretzat baizen.

        Egizu ordean, zure graziaz ene beharrak eta zure ungi egiñak bethierekoak diren bezala; ene bizi guzia iragan dezadan zure ontasunen galdeiten, eta zuri hetaz eskerren bihurtzen.