|
Isilka misilka EZ DA BEKATU Haurtzaro goiz lainotsu hartan nintzen ohetik oker esnatu mundu osoarekin etsaigoan... une unean bait nintzen oroitu iluntzera orduko nire buruarekin behin eta berriro hartu atsegin sexual aldietaz... Atseden itzal bukaezinen irudimenak ninduen umeen lo astunara eraman... Ahalkearen ibaia ubela igerian nuen zeharkatu kristau morala izpindolaren aurka, arnasesturik, ezbaiaren irlan lehorreratu eta anguzti milatuaren ur-harri leunak losindu... Barda ikus nintzakeen erbiaren urratxo urduriak, gaur nituen errealitatez bestaldera ozen hautematen... Pagu beltz enborrean gora artega nintzen egon, arrama ugarien itzalean izkuturikan eta soari eskuaz magal eginez, nuen ortzi muga gorraila miatu... ... noiz ote zitzaizkidan inozentzia eta normaltasuna nabarmenduren... Hasarrearen atarian nire soin hebaildua nuen bareki laztandu eta larru lotsatiaren leienda sakratua betierako etsaitzat hartu... ... gaisorik zegoen antsiaren ispilua ehunkada pusketan bait nuen finean birrindu... ... EZ BAITZEN BEKATU!
Isilka misilka |