|
Isilka misilka OHARAURREKO UR AMETS OLUNTZEKO zubi leherkorrean uhain zurbil zirimolatsuetan ARBELAINEKO ur jeinu gorriska ari zitzaidan begi ñir ñiraka URKULUko dorre harresian lañoki pausatuko zintuzket ARBELAINEKO ur jeinuak hodei egingo banindu... IPARBURUko basamortuan izpi beroz urtuko zintuzket ARBELAINEKO ur jeinuak eki egingo banindu... Leize sabel hertze estuetan argi barik utziko zintuzket ARBELAINEKO ur jeinuak euri egingo banindu... Zeure txori soa estalirik lasaiki hurran nenkizukeen ARBELAINEKO ur jeinuak kuki ez banindu egin... Zeure umalgia agorturik lasterka urrun nenkizukeen ARBELAINEKO ur jeinuak gizon ez banindu egin... Uso txuria musukaturik baketsu etor nenkizukeen ARBELAINEKO ur jeinuak aizto ez banindu egin... Euri hodei eki aizto gizon kuki sekulan ez nintzen atzo bihurturen ARBELAINEKO ur jeinuak ez banindu begiratu... Ordea, OLUNTZEKO zubi lehertsuan ZAROko ur jeinua nekusan Eta, bere ur izarbel malefikora ninduen haidurki mahairakotu orduan zeukan so nare gorkara nuen atoan itsuki jarraitu Zeure emakume larru ekaitzean nekaturik nintzen itsasperatu ARBELAINEKO ur jeinuak zirlinga baininduen egin... Erdaldundu gizari nion unean arbasoen mintzaira ahoratu ARBELAINEKO ur jeinuak euskera baininduen egin... Zazpi leihorretakoak isilean amultsuki nituen leriatu ARBELAINEKO ur jeinuak seaska baininduen egin... Zirlingak euskera seaskaratu itxaro uhartetik aireratu ZAROko ordokia aintziratu ur jeinua betirako garraztu OLUNTZEKO zubittoa ere urduri ZAROko ugeldi onda nagien pean zurrunba, zulo bat noiz gerta zitakean zegoen zai hiriari nahi jazarri Eta, goi errekara ihes egin aintzin sasilari mingots ninduen egin... ARBELAINEKO ur jeinu jostakinak
Isilka misilka |