OIEK BERAK ZORTZIKOETAN

          1

Kantari asitzen naiz

aditu nazazu,

nik dakizkidan gauzak

jakingo dituzu.

Egoten bazerade

aditzen ixillik,

gauza pollit askoak

esango ditut nik.

          2

Txurrut txurrut ari da

urlia edaten,

zer gertatuko zaion

ez du ark pensatzen.

Laster gelditzen zaio

mingaintxoa lodi,

auko itzak orduan

nork adiera-azi?

          3

Buru keaz betea

ai zorabillaka!

uste du dabillela

lur ori giraka.

Begi makar-jario

ondikoz zakarra:

iritxi, bi dirala

argi bat bakarra.

          4

Ibilltzen asitzean

zangoak gurutze,

buru makar okerra,

lepo ori luze:

ibiltzeko moduan

siaska egiña,

biderik zabalena

ez duk aren diña.

          5

Ederra duk planta ori

gizon dan batentzat!

ez nuke ala naiko

nik neretzat beintzat.

Ezagu zak okerra

bein, tonto lapiko,

oitura zirtzill ori

ez al duk utziko?

          6

Oa etxera eta

laster oian sartu,

iñork ez ekusteko

    orren zoratu,

gizon, erriarentzat,

ain lotsagarria;

iturriz itzali zak

goizeko egarria.

          7

Ez baduk ik utzitzen

kostunbre ain txarra,

igatik egingo dik

mundu orrek farra;

ez, ordea, pensatu

dala gauza andia,

ongi irrigarri duk

gizon bat ordia.

          8

Orra konsejutxoak,

zeurk ongi kunplitu:

asko egia eder

dituzu aditu.

Betetzen badituzu

lasaikeri gabe,

guretzat on izain da

ta zurezat obe.

          9

Ez badezu izan nai

edanean ariñ,

esanak esan dira

ta egiñak egin:

zabiltza zere gisa

ta ortikan ibilli

kasorik ez egingo

nik astotzar orri.