ITSASADARREKO HIRIA

Hiriaren zulo beltz distiratsura

bihurka jaisten den bidetik goaz,

batzuk autoan, bestetzuk autobusetan,

banan-banan, atzeko argiekin ohartaraziz

prozesio luzeari, luzeari,

erritmoa moteldu eta azkartzeko,

moteldu eta azkartzeko.

Eraikinen beso arterantz daroagu

gure gorputzaren pisua,

gure kendu bako logura hau, etengabe.

Elur mataza lodiak erortzen dira

semaforoan geldi

leiho paretik igarotzen zaizkidanen

begi likidoetan.

Dendetatik sartu eta irten dabiltza,

tabernetatik sartu eta irten dabiltza,

salmahaietan jantziak nahaspilatuta uzten dituzte

eta egurrezko barrak ardoz lohituta,

eta erreka bazterreko banku batean bikote bat dago,

askietsita bezala, beteta bezala,

neskak zurtuta eusten diolarik beso artean

mutil lagunaren abandonuari.