AGURRAREN DESENGAINUA

Japoniar haikuetako lehen elurra nola

—doi-doia, justu

ihiaren orriak okertzeko bestekoa—,

hala egin zuen agerpena gaitzak

bere bizitzako bokalean zenean.

Handik aurrera

harentzat dena izan zen

erlojuaren kontra ibiltzea,

eta argia irazten zuten zuhaitzek babestua,

adoregabetutako arrastiriak gorritua,

gogoan dut zenbat arreta eta zaintza izan zituen

bere senarrarengandik.

Agure bi haiek

abesti baten azken zatia bezala urruntzen,

inoiz ez zuten berba txar bat esan

bakoitza bere aldetik joan beharraren gainean.

Goiz batez senarra ikusi nuen emaztea falta zitzaiola

norabide zehatzik gabe niganantz,

eta kontatu zidan

gau osoa benetan maite duzun emakume bakarra

beilatzen egon,

eta bere azalaren azken nahikundea ere

buruz ezagutzen duzula uste duzunean,

bat-batean, ez zaizula ezagun egiten,

okertu egin zarela jakingo bazenu bezala

atsekabetu zela.