SUSTRUKUAREN AZPIAN ZAIN DAGO

Eguzkiaren aberastasunaren azpian zain dago.

Euriak lau haizeetara zabaldutako txanponen artean,

sustrukuaren azpian, zain dago.

«Menditik behera otsoa baletor» pentsatu du,

«ni gizakia naiz, bera neguko sutondoetan

asmatutako istorioa.

Ni gizakia naiz, bera artaldeetan hazitako

aho erraldoi odoleztatua».

Sustrukuaren azpian zain dago,

eta hotzikara batek hartu dizkio sorbaldak

menderatutako otsoaren pisua amestu duenean.

«Menditik behera otsoa baletor

ni edo bera izango litzateke, bata edo bestea».

Menderatutako otsoaren pisua senti dezake.

Herrira irabazle itzuli gura luke.

«Arima ustelduen aho erraldoia,

etxaldeei su ematen dien izaki bakartia,

bele-taldeen ugazaba...

nik hilko zaitut».

Baina arima ustelduen aho erraldoia

eta etxaldeei su ematen dien izaki bakartia

eta bele-taldeen ugazaba

agertu denean,

bera gizakia dela! soilik oihukatu ahal izan du

landetan arrastorik uzten ez duen

sustrukua bezala desagertu baino

momentu bat lehenago.