BLAS LAU OPIZIO

Blas ei zan ieltsero, argin ta arotz berez,

Guztietan arro, ta danetan baperez;

Pintetan bere zala bera lenengoa,

Sinisturik ekarren dotore burua;

Lonja zar bat erosi ak eban kalean,

Ta gogoratu jakon kafea jartea an;

Zelan orretarako puntuan egoen,

Nai eban ipintea ainbat galantoen;

Au gaitik lagun bati ekarren asmoa,

Agertu ta eskatu eutsan kontsejua,

Diñotsa: «gura neuke kanpo eta barru,

Orma ta tabiketan ieltsoz luzidu;

Gero edurra legez ederto zuritu,

Azkenez pinturazko lorakaz politu;

Erakutsirik neure abilidadea,

Danak deitu dagiden Blas pintatzallea».

—Zer deritxazu lagun ditudan asmoai?

—Onak baño obeka deritxat dan danai;

Baña nola nai dozun kontsejoa artu,

Emongo deutsut eta Blas ez aserratu,

Zuk legez nik banekiz opizio asko,

Pinturaz aurrenengo neuke polituko;

Gero ieltsoagaz luzidu guztia,

Iñok tatxau ez daian ango pinturia;

Zelan ez dozun bere leun leun luziduko,

Zuk eiña dala danak deutse igarriko;

Ieltsozko lan ori amaitzen danean,

Zurituizu kareaz edurra añean;

Baltz une bat bagarik dan danean bardin,

Dirudiala eun bat jarri dala egiñ;

Esan dagien: «Blasek gaur beintzat zuritzen,

Badaki jakin arren len utsik zikintzen».

Opizio asko ta guztietan gaizki

Jakin baño obe da bat ondo ikasi.