ASTOA TA TXARRIA

Astoak eziñ iruntsi eban

Txarri gizen baten ona,

Bere artean tripak janagaz

Esaten joian onela:

—«Lanik baperez lo eta jolas,

Zukoa naikoa janda,

Zorioneko mundu onetan

Bera legez bizi dana,

Niretzat barriz makillakadak,

Arree ta ostikadea;

Lastoa jaki ta eroateko,

Sendor aundi eskergea,

Alan negarrez doiala aurrera,

Dantzu txarri irrintzea,

Begiraturik aldamenera

Illten dabille tristea».

Atzera diño asto ez gitxi jakiñak,

Onetara badatoz gero atsegiñak,

Betoz makillakadak naiz izan samiñak.