ZU LAGUN

Zenbat urte, Jauna, zenbat gau-egun

        Noala, ni, Zu lagun.

        Bizi huntan hurbilenik

                Zurekilan joateko,

        Bihotzetik egin dut nik

                Bertze guzier uko.

        Utziak: jazko haizea;

                Hain eder dut nik lana:

        Zurekilan zabaltzea

                Elgarren maitasuna.

Zenbat une, Jauna, zenbat gau-egun

        Noala, ni, Zu lagun.

        Egin nauzu aspaldian

                euskal-anaien apez:

        Neri esker diten igan,

                Zu baitan elgar maitez.

        Elgar maitatze osorik

                Zu baitan baizik ezta;

        Mundua maitatuz baizik

                ezin bakotxa maita.

        Hortan dut nik nere mina,

                hortan nere ezina;

        Zu maitatu nahi, Jauna,

                eta zurekin... dena:

        Euskaldunak euskaldunki,

                erdaldunak osoki...

        Maita-bidea nun aurki

                maiz bihotzak ez daki.

Zenbat urte, Jauna, zenbat gau-egun

        Noala, ni, Zu lagun.

        Ezinaren trabetarik

                Zu lagun naiz airatzen

        Eta min minen artetik

                zoin, zuri so, gozo den!

        Bizi hau, zinez diot nik,

                hastekoa gaur balitz,

        Belokeraino iganik

                has nezake gaur berritz.

14-2-71