I.
IZPIRITU-SAINDUA

        Jesus higan zen zerurat aginduz Apostoluei egorriko ziotela Izpiritu-Saindua, egia guzien erakusteko. Jainkoa Izpiritua da. Aita ez du nihork ikusi, bere lanetarik eta erakutsi nahi izan dituen egietarik ezagutzen dugu. Semea ere Izpiritua da; bainan agertu da gizonen gorphutzean, eta hala egin da Erospena. Izpiritu-Saindua ere berenaz ezin ikusia da, bainan hark ere hartu ditu behar orduan gizonei zioazkoten itxurak.

        Apostoluak othoitzean zauden Jerusalemen; berekin zuten Maria Kristoren ama. Egiten zuten lanak aski erakusten du zein herbeltzat zauzkaten bere buruak; bainan sinheste bazuten Jesusen hitzetan, eta bazakiten betheko zirela egin ziotzaten agintzak. Mendekoste eguna zen, goizeko bederatzi orenen ingurua, ikusi zirenean mihi iduriko su batzuek jausten Apostoluen gainerat. Oro betheak izan ziren berehala indar eta jakitatez. Gauzak izan zuen argi nihork ezin ukhatua. Guziek bazakiten aitzinean nor ziren Apostoluak: Etziren nihoiz bere herritik ilkhiak, deus guti zakiten. Bestarat ethorriak baziren Arabes, Partiar, Frigiar, Libiar, Egiptoar, Medes, Erromano, Kretes, hitz batez, bazter orotako jendetarik, eta ikusi zuten Apostoluetan gerthatu mirakulua: deus etzakitenek aitzinean, oro bazakitzaten ondoan, atze orori mintzo ziren bere mintzairetan! Bakhotxak entzuten zituen egia ukigarriak, eta oren beretik hiru mila arimek egin zuten Izpiritu-Sainduaren aithorra! Etzen oro hoitan akhabatu. Sortzetik maingu zen eskale bati erraten dio Jondoni Petrik: Altxa hadi eta ibil. Maingua altxatzen da eta abiatzen: Bortz mila arimek ikusten dute mirakulua eta agertzen egia! Juduen buruzagiek ixilarazi nahi dituzte Apostoluak; bainan su diote Izpiritu-Sainduak, eta ez ditezke ixil. Laidoztatzen dituzte, dixidatzen gaitz handienez, herrestatzen presondegietarat; bainan oro alferretan dire. Lurreko indarrak garaituko zituzten gizonek; bainan zeruak nahi duenean gauza bat, utzi behar da egiterat. Oihaneko sua bezala, higituago eta handiago, egia berratuz zioan eta bihotzak herrestatuz. Laster Apostoluek etziozaketen buru egin heldu zitzaizkotenei edo argi galdea zutenei. Hedatu ziotzaten eskuak zazpi lagun zuhur eta prestuei, bere indarrez bethetzeko. Asko Judu aitzindarik ideki zituzten begiak, asko eta askok; bainan bertzeak gogortu ziren gezurrean, eta harmekin jarri egiaren kontra. Odolean nahi zituzketen itho argiak; bainan zer gerthatu zen? Jende ona beldurrez ihesi joan, urrun hedatu, eta hola, goibeldu nahi zen egia, bazter orotan ezagutu! Egiak laster ez duke mugarririk. Biltzen dire baterat Apostoluak. Behar zuten Elizako haur guziek ezagutza eta argi bera, non nahi izan ziten; hartako Apostoluek izkiribatu zuten Sinhesten dut, ordu arte bakhotxak gogoz ikhasten eta erraten zuen othoitza, mizterioen bilduma saindu eta sinhets errexekoa. Lan horren ondotik, Apostoluak hedatu ziren bazter orotarat: Thomas Parthiarat, Joannes Asiarat, Andres Szithiarat, Simon Persiarat, Mathias Ethiopiarat, Filippe Asia-Handirat, Barthelemi iguzki alderat, Thadeas Mesopotamiarat. Jondoni Petrik egin zuen lehen Eliza Antiokian. Izkiribatu zituzten lau Ebandelioak Matheo, Markos, Lukas eta Joannesek.