www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Eskaraz egia
Jean Martin Hiribarren
1858

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Bertsio elektroniko honen egilea: Ales Bengoetxea. Donostia.

Iturria: Eskaraz egia, J.M. Hiribarren. E. Lasserre, 1858.

 

 

aurrekoa hurrengoa

V.
JAINKOA UKHATZEN
ZENBAITEK EGINBIDEI
IHES EGITEKO

 

        Jainkoa ukhatzen dute, sinheste horri darraizkon eginbideak bethe nahi ez dituztenek. Bainan hek begiak hetsirik ere, ez du gutiago distiatzen. Hargatik hetan hainitzek ere ez dituzte eskas aitor onak, gaitz handi batek hartzen dituenean. Ikusten dire barkhamendu eskez. Beldur dire! Zerk ematen diote beldurra? Gaitzak ez du argirik; sinhestearen hautsa higitu du, eta barnean zen sua. Ez dute zeren erran gaitzak burua galarazi diotela: zoroen aitzakia da hori. Zertako ez dire gaitzean ikusten onak, hek gaizkia bezala, negarrez higuintzen ungiak? Ez da buru galtzetik heldu beldurra. Gaitzik gabe ere badire intzirinak: Hurbiltzean hirriskua, arima da sartzen bere baithan. Gerthatzen zaio hordi bati bezala arnotik ilkhitzean, direnak diren gauzen ikustea. Voltairek etzuen trufarik baizen Jainkoaz, lagunekin eta ungi zenean. Gaitza lothu orduko, gogoratzen zitzaion Jainkoa, eta galdetzen zuen apheza. Sendatu orduko bihurtzen ohi zen bere bide goibeletarat. Bainan luzaturik ere, herioa bethi heldu da. Gizon ondikozko hori, hanbat gaizkiren ithurria, hartzen du azken gaitzak. Etzuen ahalke berritz ekharrarazteko apheza; sobera argitua zen, ez ikusteko bazela Jainko bat, eta eman zituela eginbideak bethetzeko. Bainan Jainko hark etzuen nahikatu ikus zezan gehiago aphezik. Hil zen patarrakaz, zioelarik: utzi naute Jainkoak eta gizonek!

 

aurrekoa hurrengoa