www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Eskaraz egia
Jean Martin Hiribarren
1858

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Bertsio elektroniko honen egilea: Ales Bengoetxea. Donostia.

Iturria: Eskaraz egia, J.M. Hiribarren. E. Lasserre, 1858.

 

 

aurrekoa hurrengoa

XII.
JAINKOAREN ETSAIAK,
APHEZEN ETSAIAK

 

        Jainkorik nahi ez dutenek, ez dute nahi Jainko gizonik. Batentzat duten higuintza dute bertzentzat. Jaun bat dena solas, dena piko, gorphutza gatzetan xizku hertsi batean bezala sarthua, kokotsa bizarrez aberats, eskularru xuriekin, zigarro bat bethi musuan, gerthatu zen aphezpiku batekin karrosa berean, eta gehiago ariarik gabe, galdetu zion: Zerk berezten zituen beharri-luz eta aphezpiku bat? — Aphezpikuak ezti-eztia ihardetsi zion: Ez dakit. — Nik erranen, dio jaunak: beharri luzek gurutzea bizkarrean baitu, eta aphezpikuak bulharretan. Hori aitzean, guziak hirriz eman ziren. Aski egin zutela iduritu zitzaionean, jaun aphezpikuak galdetzen dio jaunskilari, ezagutuz zer zen: nola berezten da beharri-luz xantillun hedatzaile batetik? Jaunskila harat-hunat abiatzen da, galtzetan hertsi, nihon ezin egonez; nahi zuken zerbait ihardetsi, bainan deus onik etzitzaion heldu gogorat. Azkenean aithortu zuen etzakiela. — Nik ere ez, erran zion aphezpikuak.

 

aurrekoa hurrengoa