www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Eskaraz egia
Jean Martin Hiribarren
1858

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Bertsio elektroniko honen egilea: Ales Bengoetxea. Donostia.

Iturria: Eskaraz egia, J.M. Hiribarren. E. Lasserre, 1858.

 

 

aurrekoa hurrengoa

XIII.
JAINKOAK BADAKI ZER DEN ON

 

        Zenbaitek eskasak atzematen dituzte lurrean, eta hetarik, ekharriak dire erraterat ez dela Jainko oro bere nahitarat egin detzakenik. Bainan nork daki, hekientzat gaizki direnak, ez direla on eta behar Jainkoaren xedetan? Erretablek badituzte itzalak, eta itzal hek ez dute deus gastatzen. Ez dakite orok zertako diren oren batean arruda, itze eta eroskak: Gutiago beharrak othe dire hortako? Orroitu behar liteke batbedera baratze zain hartaz, zeinak ikustean khuia herrestan landare flox batetik, eta hezkurra haitzetik dilindan, nahi izan baitzuen zerbait erran. Uste zuen khuia hobeki izanen zela haitz adarrean, errexkiago garraiatuko zuelakotz haitzak, eta agertuko ere zelakotz hezkurra baino ederrago, egon gabe bere egun ederretan belharpean bare eta harren bazka, ezin onduz askotan iguzki eskasez. — Hezkurra ere aski zen khuia landarearentzat. Etzion adarra herrestaraziko bere bultuaz. Nolako sagarra, halako adarra, zion. Behar dire ariak gauzen artean. Ez dire barrikak mahaineko, ez mendiak gizonen sorbaldetako. Hola mintzo zen baratze zaina, eta bero egiten baitzuen, badoa haitz azpi baterat, Zurrungan hasia zen ja, erori zitzaionean sudur mokorat hezkur erdi ondu bat. Jauzten da, ematen du eskua sudurrerat, eta odolez estaltzen zaio. Oh, oh, odola! Beharrik etzen hezkur hori khuia! Akhabo zen ene sudurra!

 

aurrekoa hurrengoa