Hodeiak urratu dira Euskal Herriko mendien ahoetan

urak lur sagaratuaren zainak garbi eta urezta ditzan.

Harkaitzetan behera libre kurritzen dute ur-firuek

harri zaharrei ilea margotuz, tantoka begiak zabalduz

eta goi urdinean diren izar guztien aldean milaka eta milaka

tanta ibiliko dira jirabiran, biribilketan, saltoka, harrietatik

belarretara,

pago grisetatik hosto berdeetara eta hemendik goroldioaren

barruko bihotzetara.

Eta ira zaharrek beso flakatuak altxatuko dituzte, espiraletako

fruitua zabal dadin, dena horizontalaren berdetasunean gerta

dadin.

Antigoaleko zaldunak akordura etorriko zaizkio gorostiari eta

hau bezalako urak bere botoi gorriak bustitzeaz gain, gerlariak

zuhaitz ederrena zela mintzatzen ziren artean, zelan blaitzen

zituen urrezko ezpaten eskutoki haiek,

gogoratuko du.

Eta basoilarraren lumajea harrotuko da zipriztinen alaitasunaz

eta jana edukiko du berriz lurraren zirrikituetan,

zotzen azpiko mundu imajinarioetan.

Ur latsetara hurbilduko da berriz basurde ikaratia

lainoak sorturiko iluntasun berunezkopean, eta edaten

dagoelarik oroimeneko zaunkak adituko ditu hartzara

eta barre egingo du, orain urrunegi baitago zakur

astapito haiengandik

Eta bere mintzoak esango dio boboiari itxaroteko,

euri honekin ez direla hain erraz sagutxoak ageriko,

ez bere lumajea busti, ez bere habia abandonatu

gau honetan.

Haraneko sagarrondoaren loreen petaloak askoz distirantagoak

izango dira miruaren begietara eta horregatik

dudan egongo da, haragi hotz eta bustia eraman ala

halako lore azukre kolorekoak.

lbaiak eratuz joan dira mendez mende lurra zizelkatuz,

zintzurrak zabalduz, leizeak beteaz, eta ibai horiek ere gaurko ur

hau daramate bide itxietatik muga zabalduetara.

Eta honela garbitu du euriak gure lurra eta bere bizilagun

betierekoak,

honela garbitzen ditu urak memoria ororen kaosak,

gardentasunezko losintxak eztiki bananduz, bizitzaren

errezel heze bilakatuz.

                              Irati