Amodioa batzuetan
Juanra Madariaga

Euskaltzaindia/BBK, 2001

 

 

Kartoizko kaxan zeuden

katemeak munduraturiko katakumeak.

Udare baten tamainakoak, kotoizko suabidadean

bainaturik, munduari, begiak itxita, muzin eginez.

 

Hori udaberrian izan zen, lorategiko belarrak gora eta gora

egiten zuen, gerizondoak eta sagarrondoak norgehiagoka

ari ziren eta leku urrun batetik ekarririko pagoak,

berdearen berdez mintzatzen ziren astiro.

 

Denboraren joanean animalien nortasunaz ohartu nintzen

lehendabizi.

Bata herriko orbela bailitzan, bestea izu batean bizi zen,

hurrengoa abenturazalea zen, beste bat txikiegia, nekez

biziko zena, eta bosgarrena lotia.

 

Zabaldu orduko, gaixotu egin zitzaizkien begiak eta

goizero hanturik eta itxura txarrez esnatzen ziren.

Kotoi ureztatu batekin garbitzen nien barruko zorne lodia,

betiko garbituko banie bezala baina hurrengo egunean

begi bat itxita, bestea erdizka.

 

Naturak bere eginkizuna beteko zuelakoan atzendu nuen

nire betebeharra, eta hartara egun batean, guztien begiak

berriz gaixoturik idoro nituen, batenak izan ezik.

Katurik txipiena ere zendua zen.

 

Begitxo haiek garbitzean konturatu nintzen bat betoker

zegoela eta besteak faltan zituela, gaixotasunak jan balitu

bezala.

Katu itsua nola bizi liteke txakurrez inguraturiko mundu

handiegi honetan?

 

Katuok beldurtiak dira oso, zeren eta atea zabaltzen dudan

bakoitzean labezomorroen antzera kurritzen baitute behea,

ezkutalekua aurkitu nahian.

Horrela guztiak, bat izan ezik.

 

Katu zuri-beltz hau erdi itsua da. Badirudi gero eta hobeto

antzematen dituela bornuko gauzak eta paisajeak.

Horregatik, batzuetan belar geldiezin bati begira ikusten

dut, ikatz zati bat usainka, edo ezkerretik eskumara

mugitzen dudan eskuari so eginez.

Besteak ihesean doazen artean, honek altxatzen du burua

eta bere begirada luzatzen du nire begietatik orporaino.

Agian, ni zuhaitza naizela eta eskegita dauden maindireak

hodeiak direla uste du.

 

Edo agian hormara igota dagoelarik pentsatzen ari da bere

gainera zaunkaka datorren gauza hori, lehen hain atsegina

iruditu zaion butano-bonbona dela.

Katu txipi miopeak oker dauka bere izendegia.

 

                              Malloco, Txile

 

Amodioa batzuetan
Juanra Madariaga

Euskaltzaindia/BBK, 2001