Atzean Titicaca lakua zegoen, itsasoa bezain neurribakoa,

urdin distirant, antigoaleko inperioen ispilua,

mundu sakratuaren muga malgua. Eder zegoen.

Gure ezkerrean Peruko lurrak zabaltzen ziren.

Eskuinean ilargiaren irla, puma guztien azken paradisua.

Han ere izan ginen azal beltzezko ume irridunei gailetak

ematen, aguayu-ek haien begien erlantzarekin kontrastea

egiten zutelarik

Mendi hartatik munduaren historia ere ikus zitekeen eta

era berean,

bizitzaren gardentasun nabarmengaitza.

Guk, badaezpada, elkar besarkatu genuen eguzkiaren

behako solidopean.

                              Copacabana, Bolivia