Jaisten ari naizela

erortzen dira nik errotik

jaulkitako arroka borobilak.

Eta zure larruazaletik ere

labaintzen dira nire begiak,

zure gorputzaren haran beroa gorde nahian,

kokatu nahian, agian ni ere kokatu nahian.

Atzera begira, ahateak hegaka

eta betiko legez hodeiertzean eguzkiak

ez du ostendu nahi,

ele isilez esaten baitit

mendipe artera joan nahi duela,

ohantze lasaia kausitu duela.

Zure musuak ixten dit ahoa eta

zure ilajeak gauaren gortinaiaren antza du.

Besarkadak. Mendi eternoak.

Pentsakor ikusten nauzularik

galde egiten didazu non nagoen

eta nik hemen, hemen nagoela eta

han esan dudala sentitzen dut.