BERTSO BERRIAK XENPELARREN
«BETROIARENAK» DOINUAN PROPIO JARRIAK

Antzina tximu ginen

kontuak atera

ez da nolanahikoa

gure karrera.

Gaur ez gabiltz arbaso

xaxtarren antzera

zuhaitzetan bilutsik

gora eta behera

tximuen aldera

gutxigorabehera

jakintsu ba gera

hauxe da galdera:

meritua norena

izan ote da?

                    Nonnahi bada zikina

                    nonnahi zalaparta

                    zenbat dezibelio

                    zenbat zarata.

                    Itsas-lurrak bortxatu

                    ditugu indarka

                    Natura suntsitzeko

                    da giza enbata

                    bagoaz baldarka

                    geroko lagata

                    herentzian kaka.

                    Guinness liburuan guk

                    kirtenen marka.

Inora ez heltzea

ahal denik azkarren

horra aurrerapenak

zer on dakarren.

Inork ez du izan nahi

ezertan bigarren

horretxek uzten digu

hamaika aztarren

arima pozarren

saltzen dugun arren

fama lortzearren

esaidazu, arren,

ez al da zorionik

eza nabarmen?

                    Herri bat izateak

                    nahiz ez izutu gu

                    pasatzekoak gara

                    mila apuru.

                    Politiko gehienak

                    profeta ta gurú

                    telebistatik mintzo

                    somatzen ditugu

                    badugu aburu

                    hainbeste sailburu

                    zerua seguru

                    izango al dugu?

                    agintzen zaigu baina

                    gero tururu!

Odolez ongarritu

nahi dugu baratza

geronen kalterako

geure bengantza.

Horretan badaukagu

zapelaitzen antza

baina aurki emango

dugu azken hatsa

hauxe da triskantza

hil da esperantza

Euskadiko martxa

ez da, gero, txantxa...

herri bat izan zena

hementxe datza.