AMAISEGARREN EGUNA

Zerurako bidiaren gañian.

        Bide bi baño ez dagoz zerurako: inozenzijakua, ta penitenzijakua. Inozenzijakorik duaz pekaturik iñoz egin ez dabenak. Penitenzijakorik, pekatutik urten eta azkeneraiño bizitza onian irauten dabenak. Zer egin neban nik inonzenzijako bidiagaz? Esna daiket galdu nebala ezagutu baño lenago: galdu neban jakin bagarik bere balijua, negarrik egin baga bere galtzaija gaitik, eta damuaren apurrik baga, Biarbada beste batzuei bere, emon deutseet galduteko oña, ta erakutzi bidia. Ay au negargarrija, arimako garbitasuna ain laster, ain gitxigaitik, eta betiko galdutia!

        Eta orain bere, egiten ete dot neure pekatuen penitenzijarik? Baña, zer diñot penitenzija, baldin menturaz ondo konfesau bere ezbaditut, eta konfesoriak emoniko penitenzija ain txiki ta errazari berari, asko baderitxat? Borondatezko laztasun eta penitenzijak ez dot, esaterako, iñoz egin. Azote, bau, eta nekegarrijen lekuan, billatu ditut atsegiñak, ereguak eta gozotasunak.

        Eta, onelan sartu gura dot zeruan? Zein bidetatik uste ete dot nik juatia? Bada bitatik batetik izan biarko dau, edo inozenzijakotik, edo penitenzijakotik. Inozenzijakotik ezin juan neite: penitenzijakotik ez dot gura: bada, zelan salbauko naz?

        Ea erabagi daigun oraintxe bertatik. Orain artian ez badot penitenzijarik egin, asi biar dot beriala. Sartu gura dot bide zuzenian; bada oraindik denporia daukat. Nok daki zenbat denporan biziko nazan? Menturaz guztiz gitxi. Bada denpora gitxi onetan penitenzija egiñaz irabazi baneike zerua: nok nauka lotuta? Zergaitik ez dot egiten?

EJENPLUA

        Zeruko bidetik aldenduten da Marijaren serbitzari izatiari itxiten deutsana. Arrisku andi onetan jarri zan mutik gazte bat. (Auriem, t. I. p. 23.) Eukirik Marijari deboziño andija bere lelengo urteetan, gero otzitu, ta biziera galdu ta askatu bat artu eban. Gau baten euki zituzan ames gogaikarri batzuk; iratzartu zanian jagi zan oetik, eta asi zan irakurten liburu txar bat, burutaziño areek kenduteko asmuagaz. Jarri zaneko, emoten deutsee atiari ots ikaragarri bat, zabal zabal egiten da , eta dakuz sartuten dala emakume eskerga, ezain, itxusi ta bildurgarri bat, esku eta oñetan pistija batenak baño erpe luziago ta zorrotzaguak zituzala. Bildurrez ikara gaztia, ezkutau zan bazter baten, eta asi zan Marijari laguntasuna eskatuten. Alperrik, esan eban orduan itxura atan eguan Demonioak, alperrik deituten deutsak Marijari, ik itxi deutsak, eta berak bere itxi deusk iri. Neuria az, ta neure mendian ago ain pekatu, bestia ta bestia egin ditualako: (izentaurik zeintzuk) oraintxe eruan biar aut infernuara. Larriturik guztija, izerdi otza erijon gurputz guztitik gazte oni, baña alanbere al eban legez egin eban bere artian kofradijan egin oi zan lan onai. Amaitu orduko, ikusi eban zelan idigi zan bere gelako leijo edo bentania, eta sarturik andik emakume bat argitasunez beterik eta arpegija estaldurik, bertatik iges egin eban Demonioak. Orduan emakume onek berba egin eutsan gaztiari onelan: Arrisku andijan egon zara, baña poztu zaite, arnasa artu egizu: zuaz konfetara, asi egizuz barriro zeure errezu ta lan onak, ta artu bizitza barri bat. Bijaramon goixian goix urten eban etxetik, juan zan arin kofradijan sartuten eban Sazerdotiaren billa: ain joian zurbildurik eze uste eban sazerdotiak zala beste mundukoren bat: baña gazte onen esanak. eta Demonioak gelan itxi eban ats andijak erakutsi eutseen igaro zana. Orduan ezagutu eban gaztiak, ze kaltegarrija zan Marijaren errezu ta deboziñuai itxitia.

BIJARKO LORIA

        Begira epeldu ete zarian Marijaren deboziñoian, eta alan balitz, asi zaite barriro gogo bizi ta senduagaz.

        Sarri esateko erregu laburra.

        Trahe me post te, Sancta Mater.

        Ama santia, eruan nagizu zeure ondorik.