|
Itsasoak iraultzan ADAM ETA EBA Behin baziren beraz Adam eta Eba Elgar maite baitzuten mudua sortu zen. Maitasuna pizten den aldi bakoitzean Dena da berriz hasten eguna bezala. Egun hemen ditugu Adam eta Eba Elgar maite baitute mundua sortzen da, Elgar maite izanen duzuen aldikal Eguzkia lehentze jeikiko da berriz. Adam hi haiz laguna, ni ere nuk Adam Eba da guretako misterio handi bat Biziaren iturri, bizia bera da Baina iduri zaigu gu garela nausi. Ez gara gu jabeak, baizik etxetiarrak Eta debaldetan da gure oilarkeria, Bere hutsak bezala bestenak halaber Bere gain hartuz da norbait buruzagi. Adamen bekatua dugun beraz urka Hutsen beti Ebari botatzea uka. * * * Asetzen hasi gara Sigmund-en erranez Zakilean duguia balio bakarra? Zelula bakoitzean dago zutik arra Et'erdi emea da ekizen dohainez. Osoki emea da emea ordainez Oreka ederrean bizkien indarra Uztarturik du eta zerbaiten beharra Balin badu, kanpotik daiteke laztanez. Gutienetik berdina dugu emaztea Guk egin diroguna berak egiten du Bai eta biziaren dener emaitea. Ate bat ideki du beste horrek ere Berdin hastapenetik bere hutsez erre. Bidea dugun egar okerra xuxenduz. Ekiz eta i greka bezala parean Ildoa dugun tira sakonik harean. * * * Gizonaren plazera tuta kolpe uxterra. Emakumearen atsegina sinfonia sakon eta fina, Maitasun osoaz harika harika deitua, Arima guziak harpaz eta liraz emana, Bihotzaren botzak zorionaren hatsaz kantatua. Azkorriaren botza urra ez dezala kukuruku goiztiarrak.
Itsasoak iraultzan |