|
Itsasoak iraultzan POESIA Baratze izkutu hortako morkoak Zuretzat dirate oneski eskatzen Ditutzun aldikal, atea zabalik Dukezu, larrosen ezpainek otoiztuz Gainera sar zaiten, Jokonda dohatsu Zenbaiten azpiko irriño batekin. Baina merezi behar da erleak eztia bezala. Itsaso lanjeros hortako golkoak Zuretzat dirate serioski bilatzen Ditutzun aldikal, ontzia gerturik Dukezu portuan, zerua usnatuz Behar lez mariñel zuhurra zoriontsu, Arraintzan usu du haizea berekin. Baina lan egin behar da mariñel onaren gisara. Hortako Arrosaren zazpi gona gorriak Zeronek asmatu behar ditutzu Arantzen atzetik. Hortako Itsasoko hiru naia gahuntsu Goitu behar ditu itsasturiak Ametsen ertzetik. Baina hortako Arrosa otoiztu Et'arantza jasan Behar duzu. Baina hortako Itsasotik edan Eta hartan urtu Behar duzu. Baina baina irudikeria bat basa-mortuan lez luhertzean ihes doakit itsasoa. Baina baina oasis galdu baten usain galdua lez iresten dit arrosaren gorri goria. Desertuko kameluzain bat baizik ez naiz Babylonako baratze goren atean. Kanaango menditar soil bat baizik ez naiz Tyr eta Sidoneko portuen aurrean.
Itsasoak iraultzan |