|
Itsasoak iraultzan EMAKUMEEN LOREAK Euskalduntsen ederra Zazpi loretakoa Maitaleen aranera. Gizona baldin bahaiz, Xarpotxa ta morkoa, Lanosa ta sagarra. Matxoa baldin bahaiz, Asunaren mingarra. Pottoka bahaiz, Ote lilia. Astoa bahaiz, Kardu lilia. Edozein abereri Kapar eta elorri Arantzaz ugaria Baina lorez urria. Nork bere izaria Xuxen du ezarria. Gizonki maitatzea, Zuhurtzian sartzea. Euskalduntsaren ederra. Maitalearen arauera. Izpiriturik badugu, Toki legorren artean Artzain-lorea mirets dirogu Arkaitzen bakardadean. Bihotz bat aurki dirogu Liliaren gorputzean, Ta izpiritu argi bat Emakumeen bihotzean. Iparraldeko erdaran Korte jakintzaz josita Mintzatu zen, Margarita. Zure kantore nafarra. Euskaraz ote mutua Emazteen izpiritua? Eta gure hizkuntza maitean Al da ezin laudatua Arimarik badutenentz Emakumeek, zalantza zen. Izpiriturik Euskal-Herrian Oraino zaie Ukatzen. Amodioa euskaraz Kanta ez dezakegia, Arkanjekuen gisara Ez bada, oso nagia? Emakumea euskaraz Maita ez dezakegia, Beste herrien gisara, Arima et'aragia? Ala herri donadoan Ama, birjina, gelari, Sehi eta sukaldari Egon behar du zokoan? Mutil zaharrez betea, Emakumerik gabea, Herri hau ezin da hola bizi, ez ar eta ez emea. Gizonak badu teknikaz Lur osoa menperatu, Emakumeak du oro Xotilki zibilisatu. Luna teknikaz idorra, Hotza, motza, sorra, gorra, Basa urguluz mozkorra, Bonba batez da izorra Et'esperantzaz agorra. Teknika hutsaren botza Aski entzun da, zorrotza. Ezti bedi arraren adarra ta mintza berriz bihotza. Mintza barneko argia, Funtsezko entelegia, Zeinek baitu argitzen guztien arima et'aragia. Arima du aragitzen, Gorputza du arimatzen. Itsu ta mando gure indarrak, ez baditu arrimatzen. Euskalduntsaren ederra, Zokotik zaite atera Barnetik duzun indar gordea Ez dadin egon alferra.
Itsasoak iraultzan |