|
Itsasoak iraultzan 7. HANKAK ET'ANKAK 1 Gerritikan behera nora daite lerra Esku pare onestik, hanketara ezik? Hor lanjerikan barik goxotasun baizik Ediren ez daiteke. zorion uxterra. Kurba ezti horien malda baketsuan Edeiten ia osoan emaztegoaren Masibo konplexua, gure ibaiaren Iturri diren tontor, ibar ahaltsuak. Bakan dira eskasak, ardura zabalak Eltze forma denekin jar daitezke juntan Baina buztin bizian berriz orratzeko. Ederrean geldirik hanken parabola Maite baldin badugu, are bere junpan Bideko uhinetan begiez jarraitzeko. 2 Gaztean finak eta zorian lodiak Hanketarik behera bilintzi balantza Zuhaitz ibiltariak bezala dabiltza Sabelaren besoak, petala haundiak. Boli bizizko harroin, mamiz aberatsak Zain urdinez josiak esne kolorean Ekiari herabez ageri ondartzan Maitaleari are ohe leihorrean. Erregiñaren mende, tronuaren habe Enborrik puxantenak, zutoi pollitenak Uda zer litzateke, zuen bista gabe? Patio bizi baten lorio sendoa Partenon eme baten kolona biguñak Beti xoratuko nau ixterren bikunak. 3 Kokina da belauna edo potoloa Jokondaren irriaz maltzur trufaria Edo zinez gozoa eta tartaloa Oso kartalazoa, boz elestaria Iztizain lerdena du ibilkari finak Gitana bezain mina, gatukiz egina Zabala, ospetsua emazte lasaiak. Zango guzia baitu halaber nasaia. Araberan zangarra goiari emana Lodi edo luzea, mami ala mina. Hanketan et'anketan emeak indarra: Hor dago bi zentzutan daukazun azkarra. Orkatilla tiesoa ibiltzale denak Gerria bezain mehe andere haundiak Hein bat guria berriz emakume onak Ibaiari emanik baita zurubia. Alderantziz da oina ezin biluzia Esku-larrua goian bezala doako Oski takoi luxea, zapeta hertsia Ta horrek beztitzen du belaunaz gorago.
Itsasoak iraultzan |