|
Itsasoak iraultzan MAILLOL Arima xuxen batez kantaturenko dit Gorputz eme laztana. Emazte zoria Da nik maite dutana, harentzat Utziko dut gogotik fruituaren gatik. Ene aurrean dago bater'ez lizuna Egunaren haiduru estatu'aztuna Eta durduzatzen naiz, eguzki leinuru, Zure lehen soan oi jainkosa ekuru. Ene arraien aurka irudi naroa Majestatez betea, tinki oparoa Topatzen dut gihartsu, lasai, mamitsua Goian bular airosa eta izartsua Pean tronu puxanta, guziz ospetsua Bere indarren jabe, denen erregiña Arkeriaren gainean jartzeko adina. Eskuak errespetuz urzo ta hego Arin egiten zaizkit, Maillol eder baten Errepikatu nahiz baina zer dut hartzen Bihotz bizi bat eta hartan preso nago. Bihotzaren punperik pitz ez dezakete Artistaren zizelek, ez itsasoaren Sagailo sakraturik. ez eta soaren Dirdira izartzurik argi biziz bete.
Itsasoak iraultzan |