OGETA AMAIRUGARREN IPUIÑA

Ilteko egoan gurasoaren burubide ona ta ume zintzoro beargillak

Ilteko etsita ja egoan

guraso batek, umeak

aurrera ekarri, ta ondoan

dirautsez orango berbak:

                Ene semeak

                guztiz maiteak

nik laster il bear joat.

Ia niretzat ez dozak ezer

mundu onetako gauzak:

zuentzat ortxe, bai eta laster

itxiko joadaz danak

                ortxe basterra,

                etxe ederra,

eta mastui galantak.

Baia ez ñeukek nik joan gura

zeuei au esan bagarik,

onen mastuitan zaintsu atxurra

erabilita zakondurik,

                katanarrua,

                bean sartua,

topaukozue beterik.

Andik, guraso au il ezkero,

aren esanen ganera

semeak lana bero bai bero

egiten abiatu dira:

                mastui atxurtu,

                soiak apurtu,

ta azpiko lurrak ganera.

Katanarrua etzan agertu,

ez eta beste dirurik;

baia mastuiak alan atxurtu,

eta mats-mordaz beterik,

                euren saria

                irabazia

gonburu deutso ekarririk.

Ganezka bada upakerea

bete dabe txakolinez:

ta batzuk edan, saldu bestea,

kontuak jota, azkenez

                seme bakotxak

                dituzan boltzak

bete dituz urre onez.

Dirautse bada bat besteari:

ze katanarru oberik?

Nonbait aiteak au iragarri

nai jeuskuan ez besterik.

                Ea gizonak

                lan on zakonak

onexegaz aberatsik.