OGETABIGARREN IPUIÑA

Bela gaiskin txikia, otso gaiskilla andia ta gizona

Astoak bizkar azurrean

eukan zori txarrez zauria.

Gauza zan, bai, negargarria

beleak ekin eutsanean.

Alper ostikadea

ta arrantza tzarrak egitea.

Asta-zaina, barrez, gozozko

ta belea jaten gogozko.

Asto errukarria!

Non jagok eure errukia?

Ikusten egoan otsoa

ze larri ebilen astoa:

astazainak errukirik ez

ta belea uxatu nai ez.

Zori gaistokoa ni

eskupean artu banagi!

Au diño otsoak ez deungero

ze ondo ausmartu ezkero.

Gizon gaistagin otsotuak

dagoz ipuiñean sartuak

beti bizi bear ikaraz

ez gozoz ta bai bake txarraz.