AMASEIGARREN IPUIÑA

Madrilgo itsu barri zabaltzaillak

Zan une baten gerra tin itzal bat

Españarrakaz Frantzesen artean

ta ilten eben gizon makina bat

                alkartutean.

Izan tzan bada gere malpekadu,

Irun aldean ataka eskergea:

biok il asko baita asko galdu

                batak bestea.

Madrilgo kale, plaza, basterretan

ebiltzan gero bertako itsuak

paperak saltzen eta zabaletan

                geuk eginduak.

Dedarrez bada eta turrunt zarrai

ots eraginik, ziñoen itsuak:

Bai: Espaiñarrak deutsez Frantziarrai

                eio buruak.

Bagilearen ogei garrenean

or Irunetik zertxubait arago

bitzuok ekin eusten, geu ginean

                izan geiago.

Lau milla gizon lurrean etxunik

gelditu jakez eta bost millari

oratu deutse gureak eta artunik

                onantz ekarri.

Bertan egoan gizon azartuak

dirautso: Itsu, eta guretarik

zeinbat il dozak? ta , zeinbat artuak?

                Arren esagik.

Erantzun eutsan geure itsu orrek:

ori Madrilen eztok esan bear

Parisko itsuak ebatziko joek

                artez, nai zear.

Zerbait egiten gaituezan berbak

or darabilguz beti gora bera;

barriz txikitzn gaituen besteak

                ez bein atera.