BIGARREN IPUIÑA

Zaldi arroa ta asto apala

Zaldi arroa bitxiz ta zirarrez

tint apaindua jabea ganean

eukala joian ibilte galantez

                bere bidean.

Onen betea daroa burua,

baita an dago buru eretxia

ze zabal dala... datorko estua

                bide guztia

Astoa barriz azur uts, goseti,

buruz beerarik arrañen azpian

etorren geldi aurreko bideti

                bere andiran.

Zaldito putzak buru jagiagaz

irrintz eginik zearka begira

bete betean ta abrigu txarragaz

                dirautsa: Jira.

Asto ikuski ta lotsa baakoa

niri bidean ez egin aldera?

Bada ostikoz... ken laster: ken: oa

                bide munera.

Asto gaixoak bildurraren nekez

daki ez nor dan ta konor guztiak

joanik daukaz jo baleuan legez

                oñaztarriak.

Zan andik ara bularrez idigi

zaldia, eta Jaunak satz-lorrean

galdu zalako apaiñak edeki

                ta agindu eban.

Gerora astoak zaldia zamari

eginik dakus ta arroa zimaurdun

eta dirautsa gaistoz makalari:

                agur, o lagun.

Ea, gizona, egiten badozu

geriz apur bat, ez arren arrotu

nor-nairi berba gozo egiozu

                ez ostikotu.