OGETABATKARREN IPUIÑA

Ezkongeia ta emaztegei biak, gaztea ta zar-nastea

Ez zar ta ez gazte

bere ulle erdia

zuritzen asia

ta nonbait bere

gogoeta asko igaro ondoan

gizon zikotzto bati jarri jakon buruan

beebala nos edo nos ezkontzeko ordua

Gure ezkongeiak beeban dirua,

bai zea, bai azia;

ta egi egia

ondo kostarik

baldara batua.

Berak azkenik

beeban emastegei naikoa?

Gustiak nai zirean azaz,

edo obeto aren poltzaz.

Geure gizona agaitik

etzan larritzen:

Arinegi gauza onik

ez da egiten.

Neskatilla biri zirudian

itzi eustela biotza artuten;

ez agaitik guztiz jabetuten.

Bada oraindo adin onean tzan:

bestea ia

galtzen asia;

baia apaiñez eukezana estalduak

denporeak ostu eutsazan urteak.

Neskatilla aek zoraturik

euken gizon au guztizko,

bakotxak izatea gaitik

altzoan: ta biak ulle-ustuteko

jolastaka legez errotik

gazteenak zuri guztiak

ta zarrak ulle baltzak

eurrez ideki eutsezan,

orren ondo eze kalboturik

gerora imin eben.

Amodioak ez eban guztiz itsutu

zekento tzar ori: zanean kontutu,

esan eutsen andrageiai berak.

Esker milla, neskato ederrak:

benetan dan au nozue mutildu

baia orregaz eztot ezer galdu.

Ondo da, irakurle maitea,

zer direan neskak jakitea.

Askotan bazabiltz

aekaz txantxetan

gorputz-arimako ondasunak

kenduko deutsuez danak.