IRUGARREN IPUIÑA

Atso ezain, burua eder egiten ebana

Atso azal tximur begi gorria

bizartsu baltza eta sur andia,

argal makur laurogei urtekoa

argal erren laurogei urtekoa

eta aoan agin baakoa.

Bestetik barriz zan pistaz betea

ta zuri eukana ullea,

beiseiñetan zirudian katua

        bizarretan sagua.

Ezin zantar ezainago izanik

eztau entzun nai alan danik

diño: zer da au? Betor espillua

ikusteko neure burua.

Ikusten dau bada zuzen egia.

        Ezpillu guzurtia!

Diño: emon jat barre egiteko

eta ez neu nazana esateko

dago ezpillu au txarto eginik

ez deust erakusten aginik.

Guzur uts! Ene matrailla zuria

non dok? Non azal leun-garbia?

Ik gau baltz egiten deustak eguna;

eguzki argia iluna:

        bela baltz eperra.

Ezainduten dok ederra

neskatxi gazteak dozak zartuten

gorputz lirañak makurtuten.

Ausiko aut, ausi, ostikopean:

ez aut eukiko, ez, etxean.

Bakotxa bizi dau bere zoroak

orixe dirausku atsoak.

Ez dogu ezautu gura burua

ez entzun egia diñonik

ez sinistu berb'onik:

eta ausi nai da espillua.