OGETA AMARGARREN IPUIÑA

Auña ondo azia ta osto galtzallea

Auntz bat badoa basora

aumetxua itzirik

kortan ondo gorderik

uzten ez din kanpora.

Biotz, amak, ez urten

neu biurtu artean.

Iñor bada artean

oles, ao egiten,

ez idigi beingoan.

Ago, gaixo, zururrik,

ta begiak zabalik

ea ni ete noan.

Zorozten dago otsoa

berbok zeatz entzuten;

eban baia larritzen

jan bearrak gaistoa.

Diño: El aumekia

gozoa ta samurra:

bear joat guzurra

jateko giberria.

Geldi geldi atera

auntz amaren soñuaz

dator, adi gaistoaz

ortz artean artzera.

Aumeak dau gogoan

amaren esan ona

ondo guraz emona

basorako zanean.

Ta olen idigitik

ak eginik begiak,

darakutso argiak

sasiaren osteitik

otso tzar salobrea.

Eta atzea emonik

dirautsa: ken, ken ortik:

baiazuat tresnea.

Umea gurasuak

Jaunaren bildurrean

azi baleu: ak berlan

igarrita, gaistoak

uxatuko lituke.

Gurasoen errua

izan doa, bestera

umek egin baleike.